Ολυμπιακός: Το ελληνικό πόλο έχει τον δικό του... Αντσελότι και λέγεται Θοδωρής Βλάχος!

Ολυμπιακός: Το ελληνικό πόλο έχει τον δικό του… Αντσελότι και λέγεται Θοδωρής Βλάχος! | Αφιέρωμα

Όταν κατέφθανε ο Θοδωρής Βλάχος το καλοκαίρι του 2011 για να αναλάβει την ομάδα πόλο Ανδρών του Ολυμπιακού, ενδεχομένως δεν περίμενε ότι θα έμενε 11 χρόνια και θα έπαιρνε, σε αυτήν τη θητεία, 23 τίτλους, μεταξύ αυτών ένα Champions League σε τρεις τελικούς. Για την ακρίβεια, όμως, αν περίμενε κάποιος να συμβεί αυτό, ήταν ο ίδιος. 

Η δουλειά του προπονητή της ομάδας πόλο Ανδρών του Ολυμπιακού είναι, αυτονοήτως, η πιο περιζήτητη στην αγορά. Ο πρόεδρος του Ερασιτέχνη, Μιχάλης Κουντούρης, πρέπει να υποτεθεί ότι έχει ήδη κάνει την προεργασία του για το μέλλον. Αν το κριτήριο είναι η θητεία του Θοδωρή Βλάχου στο τιμόνι, τότε, μια πρόβλεψη έτσι, για τη φάση, ο επόμενος προπονητής θα είναι παλιός παίκτης της ομάδας. Οι περισσότεροι εξ αυτών, άλλωστε, βασανίζουν τα μυαλά τους σε πάγκους. Από την άλλη μεριά, ήδη το ρεπορτάζ αναφέρει είτε συγκεκριμένο Έλληνα προπονητή είτε… Σλάβο γείτονα, μια και ο Ολυμπιακός θα κρατήσει τους ξένους του, δηλαδή τους Κροάτες Μάρκο Μπίγιατς και Άντρο Μπούσλιε, και θα παίξει με αριστερόχειρα περιφερειακό δίπλα στον Φιλίπ Φιλίποβιτς, δηλαδή τον Μάρτον Βάμος, ακριβώς ό,τι έκανε ως και τον περυσινό Αύγουστο στη Σερβία ο Ντέγιαν Σάβιτς, με τους Φιλίποβιτς και Ντούσαν Μάντιτς στο 1-2.

Ο Θοδωρής Βλάχος, πάντως, ολοκλήρωσε τη θητεία του μετά δόξης και τιμής, αν και όχι πλήρης ημερών. Αν και εξ ορισμού η επιχειρηματολογία της δευτερεύουσας είναι δύσκολη, για έναν κόουτς που τελείωσε την 11ετή καριέρα του στον πάγκο του Ολυμπιακού ως πρώτου προπονητή με 10 πρωταθλήματα, εννιά Κύπελλα, τρία Super Cup Ελλάδος και, βέβαια, την κορονίδα, το Champions League του 2018, μια διοργάνωση στην οποία έπαιξε ακόμα δύο τελικούς, η απάντηση μάλλον δίνεται μέσα από το ποιόν του ανδρός. Ο Βλάχος, άλλωστε, δεν έχει κατακτήσει μόνο αυτά με τον Ολυμπιακό. Από το 2000 ως το 2005 ήταν συνεργάτης προπονητής των Ντράγκαν Ματουτίνοβιτς, Ζόλταν Κάσας και Βέσελιν Τζούχο, από τον οποίο, όπως έχει δηλώσει, έχει σημαντικές επιρροές -γι’ αυτό, άλλωστε, σπανίως δεν διάλεγε Κροάτη όταν είχε το δικαίωμα- και εκείνη την περίοδο πήρε πέντε πρωταθλήματα, τέσσερα Κύπελλα, το Champions League του 2002 -στην εικοστή επέτειο του οποίου κατέκτησε το δέκατο πρωτάθλημά του ως πρώτου προπονητή- και το Super Cup Ευρώπης την ίδια χρονιά.

Σταθείτε, πού πάτε, ο λογαριασμός δεν τελειώνει εδώ: Ως παίκτης επί εννιαετία στον Ολυμπιακό, από το 1989 έως το 1998, ήταν μέλος της ομάδας που επέστρεψε στην κορυφή της Ελλάδος ύστερα από 21 χρόνια, δηλαδή το 1992, ενώ πήρε συνολικά τέσσερα πρωταθλήματα, τέσσερα Κύπελλα και δύο Super Cup Ελλάδος. Ο απολογισμός είναι εκκωφαντικός: 19 πρωταθλήματα, 17 Κύπελλα, πέντε Super Cup Ελλάδος, δύο Champions League σε πέντε απόπειρες, ένα Super Cup Ευρώπης σε δύο προσπάθειες. Ο Θοδωρής Βλάχος φεύγει από τον Ολυμπιακό, επί του παρόντος τουλάχιστον, μια και το μέλλον είναι άδηλο, με 44 τίτλους. Και ολογράφως: σαράντα τέσσερις!  

 

Το στοίχημα που του βγήκε με μια οδυνηρή ήττα του Ολυμπιακού

Το καλοκαίρι του 2011 και μετά την «αιμορραγία» από τις φυγές παικτών όπως ο Χρήστος Αφρουδάκης, ο Γιώργος Ντόσκας, ο Αργύρης Θεοδωρόπουλος, ο Αντώνης Βλοντάκης, ο Άντρια Κομάντινα και ένα χρόνο αφού είπε «αντίο» στον Θοδωρή Χατζηθεοδώρου, σε έναν από τους πιο επεισοδιακούς «χωρισμούς» στην Ιστορία του ελληνικού πόλο, η νέα διοίκηση του Ερασιτέχνη πέρασε ένα καλοκαίρι να συμμαζέψει οικονομικά τα τμήματα και το πόλο Ανδρών, παρά ακόμα ένα νταμπλ, με το 3-1 επί του ΝΟ Βουλιαγμένης στους τελικούς και την άνετη νίκη επί του Πανιωνίου στην Κάλυμνο, δεν αποτέλεσε εξαίρεση.

Η αλλαγή ήρθε και στην κεφαλή: έπειτα από έξι χρόνια παρουσίας, ο Βαγγέλης Πάτερος αναγκάστηκε να πει «αντίο». Όταν ο τελευταίος ανέλαβε τον Ολυμπιακό, στον Πειραιά «έτρεξαν» το project της Ακαδημίας, το οποίο, με την αρωγή σκαπανέων που τους βλέπεις συνεχώς στο κολυμβητήριο αλλά είναι κάπως σαν τους άγνωστους στρατιώτες, μπορεί και να μην ξέρεις τα ονόματά τους, στέφθηκε από επιτυχία. Άλλωστε, ένα από τα πρώιμα μέλη της, ο Στέλιος Αργυρόπουλος, μπήκε στην κορυφαία εφτάδα των Ολυμπιακών Αγώνων στο Τόκιο και την Τετάρτη στέφθηκε πρωταθλητής Κροατίας με τη Γιουγκ Ντουμπρόβνικ, ενώ ο Κωνσταντίνος Κάκαρης ήταν ο MVP της σεζόν. Στην αρχή, το 2005, ένα δίλημμα έψαχνε μια λύση η οποία θα ήταν όντως σολομώντειος. Ένας εκ των Θοδωρή Βλάχου και Δημήτρη Κραβαρίτη θα αναλάμβανε τη διάπλαση των παίδων, κατά τον τίτλο ενός περιοδικού που εβδομηκονταετία κυκλοφορούσε και την έκδοσή του ανέλαβε και ο Γρηγόριος Ξενόπουλος, και ο άλλος θα πήγαινε στο Παλαιό Φάληρο ως πρώτος προπονητής, προκειμένου να κάνει το αγροτικό του. Ο Βλάχος «μετακόμισε» στον Άλιμο και ο Κραβαρίτης στα Βοτσαλάκια και, όταν ξανασυναντήθηκαν, το καλοκαίρι του 2011, ήταν πια το τεχνικό δίδυμο του Ολυμπιακού.

Ο Βλάχος υπήρξε εξ υπαρχής σίγουρος ότι ο Ολυμπιακός, ο οποίος έκανε μεταγραφές… τετράδας και όχι διεκδικητή τίτλου, θα ήταν εκείνος που θα επιβίωνε στο τέλος. Αυτήν την πεποίθηση την εξέφρασε στον υπογράφοντα τόσο λίγες μέρες αφού επέστρεψε στον Πειραιά όσο και έπειτα από την πρόκριση επί του ΝΟ Χίου, με το παιχνίδι που έστειλε τον Ολυμπιακό στον τελικό να γίνεται, κατά σύμπτωση, στις 13 Μαΐου του 2012, δηλαδή την ημέρα που ο Γιώργος Πρίντεζης έβαλε ένα από τα πιο σημαντικά σουτ στην Ιστορία του διεθνούς μπάσκετ, με αντίπαλο την ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Ο Ολυμπιακός, που είχε ηττηθεί από τον ΝΟ Βουλιαγμένης του Τεό Λοράντου στον ημιτελικό Κυπέλλου στο Αργοστόλι, σε ένα ματς που χάλασαν οι προβολείς και οι δύο ομάδες ολοκλήρωσαν το παιχνίδι τους στο σκοτάδι, έφτασε πολύ κοντά στο να τον δικαιώσει για την πρόβλεψή του: σε μια τέτοια διαδικασία, όπως αυτήν των πέναλτι την Τετάρτη, έκανε ο ΝΟΒ μπρέικ στο «Πέτρος Καπαγέρωφ» στον τέταρτο τελικό και για ένα χαμένο πέναλτι, εκείνο του Δημήτρη Μάζη στην τελευταία φάση της κανονικής διάρκειας του πέμπτου τελικού, δεν έχει 11 στα 11.

Το σημαντικότερο ήταν ότι ο Βλάχος «αγόρασε χρόνο» για τον Ολυμπιακό, ο οποίος διοικητικά συμμάζεψε κατά πολύ την κατάσταση και, με τη βοήθεια και της ΠΑΕ, μπήκε σε μια σταθερή ρότα. Οι κραυγές διαμαρτυρίες και οι συγκεντρώσεις-παρακάλι στο Καραϊσκάκη, ώστε να βοηθήσουν οι φίλαθλοι το σύλλογο, ανήκαν πολύ γρήγορα στο μακρινό παρελθόν. Ο Βλάχος παρέμεινε και αφού κατέκτησε τέσσερα πρωταθλήματα και ευτύχησε να έχει μια διοίκηση στο ίδιο μήκος κύματος με τις δικές του φιλοδοξίες, που σημαίνει ότι αγόρασε μια wild card για το Champions League, είδε τη δική του ομάδα -το μεγαλύτερο μέρος των παικτών της οποίας κοούτσαρε και για λογαριασμό της Εθνικής, από τις αρχές του 2015- να φτάνει στον τελικό. Εκείνος ο τελικός με τη Γιουγκ στη Βουδαπέστη μπορεί να ήταν στείρος και ο Ολυμπιακός να έμεινε στα 4 γκολ, αλλά οι «ερυθρόλευκοι» έφτασαν στο Final 6, δηλαδή την τελική φάση, στην οποία προκρίνονταν συνεχώς έως φέτος.  

 

Οι αμφότερες παραχωρήσεις για Ολυμπιακό και Εθνική

Μάλιστα, όπως λένε εκείνοι που ξέρουν, η απώλεια της πρόκρισης, ενώ ο Ολυμπιακός ήταν σχεδόν βέβαιος κατά το πρώτο ήμισυ της σεζόν, είναι και προϊόν της απουσίας του Αργυρόπουλου, μια και παίκτη διατεθειμένο να κάνει, εκτός των άλλων, και τη «βρόμικη» δουλειά σε αυτό το επίπεδο, ο Ολυμπιακός δεν είχε στη σύνθεσή του.

Ο Θοδωρής Βλάχος ήθελε πραγματικά να κοουτσάρει τον Φιλίποβιτς, γι’ αυτό κιόλας στύλωσε τα… ποδάρια μπροστά στο ασυμβίβαστο της Κολυμβητικής Ομοσπονδίας. Τη ζωή τού έκανε πιο… εύκολη το ασημένιο ολυμπιακό μετάλλιο στο Τόκιο, που κάνει… παρέα στο χάλκινο από το Παγκόσμιο του 2015 και τα δύο επίσης χάλκινα στα World League του 2016 και του 2021. 

Ο νουνεχής Κυριάκος Γιαννόπουλος και οι συν αυτώ κατανόησαν την επιθυμία και οι καλές προθέσεις… μέτρησαν: άφησαν τον προπονητή του Ολυμπιακού να κοουτσάρει για άλλη μια χρονιά. Ο Βλάχος ονειρευόταν το Champions League και αυτό δεν ήρθε, ωστόσο πρόκειται για ανθυπολεπτομέρεια, αφού ο λόγος γίνεται για μία από τις πλέον εμβληματικές φυσιογνωμίες του Ερασιτέχνη Ολυμπιακού, ένα άνθρωπο που έχει περάσει 25 από τα 52 χρόνια του με τον δαφνοστεφανωμένο στο μέρος της καρδιάς του και ένα στοχοπροσηλωμένο, πεισματάρη, προπονητή, που ακολούθησε σε μεγάλο βαθμό ό,τι του υπαγόρευε ο εαυτός του. Ανεξαρτήτως φιλοσοφίας και τακτικής, σωστού και λάθους, καλού και κακού, ο σίγουρος τρόπος είναι να βάζεις βουλοκέρι στα αυτιά όταν άλλοι φωνασκούν για κακογραφίες και άλλα τέτοια.

Ο Βλάχος το έκανε. Και πέρα από τους τίτλους, είναι ήδη μια σημαντική μορφή σε ό,τι αφορά το συλλογικό αίσθημα. Δεν θα γινόταν, άλλωστε, διαφορετικά.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News