Τάκης Οικονομόπουλος στο sportday.gr: «Ένιωσα αγαλλίαση που δεν δέχτηκα γκολ μέσα στο Μαρακανά»

Ήταν 28 Απριλίου του 1974, όταν η Ελλάδα έφυγε αήττητη από το «Μαρακανά», υποχρεώνοντας τη μεγάλη Βραζιλία σε «λευκή» ισοπαλία, στο πλαίσιο φιλικής αναμέτρησης, λίγους μήνες πριν το Παγκόσμιο Κύπελλο της Γερμανίας. Ο τερματοφύλακας της εθνικής, Τάκης Οικονομόπουλος θυμάται πώς βίωσε αυτή την συγκλονιστική εμπειρία. 

Η Σελεσάο, τέσσερα χρόνια πριν είχε κατακτήσει το τρόπαιο στο Μεξικό και επιθυμούσε να πάει όσο το δυνατόν καλύτερα προετοιμασμένη στο επόμενο, διοργανώνοντας μία σειρά από φιλικές αναμετρήσεις. Η Ελλάδα, είχε την τύχη να κληθεί και να βρεθεί στο ιστορικό στάδιο, παρουσία άνω των 100.000 θεατών. Με προτροπή του τότε προπονητή της «γαλανόλευκης», Αλκέτα Παναγούλια, η ΕΠΟ στήριξε το ταξίδι και οι Έλληνες διεθνείς έζησαν μία πρωτόγνωρη εμπειρία, που μάλιστα συνoδεύτηκε και με ένα ανέλπιστα θετικό αποτέλεσμα. 

«Μεγάλη τιμή για εμένα αυτή η αναγνώριση» 

Ο εμβληματικός τερματοφύλακας της εθνικής μας, Τάκης Οικονομόπουλος είχε κατεβάσει ρολά, πραγματοποιώντας ένα από τα καλύτερα παιχνίδια της καριέρας του, σε ηλικία 31 ετών τότε. Αποθεώθηκε από κορυφαία αθλητικά Μέσα για το γεγονός ότι διατήρησε ανέπαφη την εστία του. «Ο Έλληνας γκολκίπερ ήταν σαν να είχε μαγνήτες στα χέρια του», ανέφερε το ειδησεογραφικό πρακτορείο Reuters. Πριν από τρία χρόνια, είχε φτάσει ως τον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών με τον Παναθηναϊκό, στο έπος του «Γουέμπλεϊ» κόντρα στον μεγάλο Άγιαξ του Γιόχαν Κρόιφ. 

«Ήταν πολύ τιμητικό για εμένα όσα σχόλια έλαβα και όσα γράφτηκαν για την εμφάνισή μου τότε. Ήταν από τις καλύτερες εμπερίες της ζωής μου. Μου είχε κάνει εντύπωση η ατμόσφαιρα που δημιούργησαν στις εξέδρες οι Βραζιλιάνοι, το «Μαρακανά» είχε πάνω από 100.000 κόσμο. Έπαιζαν συνέχεια τα ταμ ταμ και ήταν ανατριχιαστικό. Νόμιζες ότι βρισκόσουν στη ζούγκλα. Πολύ ωραίο συναίσθημα». 

«Τα πόδια του Ριβελίνο ήταν σαν κανόνια» 

Για τους Βραζιλιάνους παίκτες που αντιμετώπισε εκείνη την ημέρα, θυμάται:

«Ήταν εξαιρετικοί παίκτες όλοι αλλά δεν μπορώ να ξεχάσω τα σουτ του Ριβελίνο, τα πόδια του ήταν κανόνια. Το αριστερό του πόδι ήταν φοβερό. Και ο Εντού βέβαια και ο Ζαϊρζίνιο. Όλοι ήταν κορυφαίοι της εποχής. Εγώ ήμουν καλός στις εξόδους με τα πόδια και κατάφερα να σώσω πολλές φάσεις. Ο Ριβελίνο είχε πολύ δυνατό πόδι και κάθε φορά που άγγιζε τη μπάλα, ήταν απειλή για εμάς. Μας περίμεναν μετά έξω από το γήπεδο οι Βραζιλιάνοι φίλαθλοι και μας αποθέωσαν. Πάνω από όλα αγαπάνε το ποδόσφαιρο και γνωρίζουν πολύ καλά το άθλημα. Ένιωσα αγαλλίαση που κατάφερα μέσα στο «Μαρακανά» να μην φάω γκολ, σε έναν ναό του ποδοσφαίρου που έχουν παίξει οι κορυφαίοι ποδοσφαιριστές, όπως ο Πελέ». 

Οι Έλληνες της Βραζιλίας την επόμενη ημέρα παρέθεσαν δεξίωση προς τιμή των παικτών της εθνικής στο Σάο Πάολο.

«Όλοι ρωτούσαν ποιος είναι ο γκολκίπερ της Ελλάδας. Ήθελαν να μας γνωρίσουν. Ρωτούσε επίμονα μία πανέμορφη χορεύτρια ποιος είμαι και ήρθε και φωτογραφήθηκε μαζί μου. Μέναμε σε ένα ξενοδοχείο κοντά στην παραλία και χαζεύαμε τους Βραζιλιάνους να παίζουν ξυπόλητοι ποδόσφαιρο. Ήταν εντυπωσιακό. Είχα πάει στο Μοντεβιδέο με τον Παναθηναϊκό για τον αγώνα με τη Νασιονάλ στο Διηπειρωτικό, αλλά μπροστά στο Ρίο, έμοιαζε με χωριό. Το γήπεδο «Σεντενάριο» βέβαια, ήταν επίσης εκπληκτικό». 

«Κοιταζόμασταν με τον Ελευθεράκη και λέγαμε τι θα απογίνουμε»

Μετά τη χαρά της επίσκεψης στο «Μαρακανά» και την αποθέωση στη δεξίωση που ακολούθησε, οι διεθνείς είχαν μία επεισοδιακή πτήση, από το Σάο Πάολο, για το Ρίο ντε Τζανέιρο. 

«Ο αγωνιστικός χώρος ήταν πολύ διαφορετικός από όλα τα γήπεδα που είχα παίξει. Το τερέν ήταν παχύ και για αυτό το λόγο οι παίκτες όταν εβρισκαν τη μπάλα καλά με το κουτεπιέ, αυτή στριφογύριζε στον αέρα και άλλαζε πορεία», αναφέρει ο Τάκος Οικονομόπουλος για το ιστορικό γήπεδο, της Βραζιλίας. 

Ακόμα εξομολογείται τι έγινε μόλις η αποστολή της Εθνικής μπήκε στο αεροπλάνο για το ταξίδι της επιστροφής, στο Ρίο ντε Τζανέιρο αρχικά και στη συνέχεια στη χώρα μας. 

«Το ταξίδι από το Σάο Πάολο στο Ρίο ντε Τζανέιρο ήταν το χειρότερο της ζωής μου. Είχε διάρκεια μόνο μισή ώρα με 35 λεπτά, αλλά με το που απογειωθήκαμε, πέσαμε σε κυκλώνα.  Κοιταζόμασταν με τον Ελευθεράκη και λέγαμε τι θα απογίνουμε τώρα. Μετά είχαμε και άλλες 23 ώρες ταξίδι, αλλά εκεί δεν καταλάβαμε τίποτα. Όταν επιστρέψαμε στην Ελλάδα, μας υποδέχτηκαν όλοι ενθουσιασμένοι, ήταν τρομερή επιτυχία τότε για τη χώρα μας».

Για τη Βραζιλία αγωνίστηκαν οι: Λεάο, Ζε Μαρία, Λουίς Περέιρα, Πιάτσα, Νελίνιο, Πάουλο Σέζαρ, Λεβίνια, Σέζαρ (Λεϊβίνια), Ριβελίνο, Έντου και Ζαϊρζίνιο

Οι Έλληνες διεθνείς και οι ομάδες στις οποίες αγωνιζόταν στη χώρα μας: Οικονομόπουλος (Παναθηναϊκός), Πάλλας (Άρης), Καμπάς (Παναθηναϊκός), Συνετόπουλος (Ολυμπιακός), Ιωσηφίδης (ΠΑΟΚ), Ελευθεράκης (Παναθηναϊκός), Δομάζος (Παναθηναϊκός), Σαράφης (ΠΑΟΚ), Τερζανίδης (ΠΑΟΚ), Αντωνιάδης (Παναθηναϊκός), Δεληκάρης (Ολυμπιακός). Στο 65ο λεπτό ο θρυλικός επιθετικός αντικαταστάθηκε από τον 20 χρονο τότε, Θωμά Μάυρο, που αγωνιζόταν στον Πανιώνιο. 

 

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News