Παγκόσμιο Κύπελλο 2006: Ο Ζινεντίν Ζιντάν έγινε πρώτα άγγελος και ύστερα έκπτωτος

Η περίπτωση να παίξει ο Ζινεντίν Ζιντάν το τελευταίο παιχνίδι του στο ποδόσφαιρο εναντίον της Βραζιλίας για τον προημιτελικό του Παγκόσμιου Κυπέλλου, την 1η Ιουλίου 2006, του έδωσε γαργαντουϊκή υπόσταση. Αλλά ο ανεπανάληπτος αρτίστας βγήκε στον αφρό, η Γαλλία νίκησε 1-0 και παρέτεινε την πορεία του, η οποία θα έβγαζε σε ένα φριχτό προορισμό.

Οι λεπτές αποχρώσεις της συγκυρίας που προλόγισε τον προημιτελικό του Παγκόσμιου Κυπέλλου του 2006, μεταξύ της Βραζιλίας και της Γαλλίας στο «Waldstadion» της Φρανκφούρτης, τη 1 Ιουλίου 2006, άκοπα θα γινόταν να χαρακτηριστούν ως σπάνιες. Είναι ελάχιστες οι περιπτώσεις που ένας σπουδαίος ποδοσφαιριστής αντιμετωπίζει την πιο γνωστή ομάδα στον κόσμο σε νοκ άουτ παιχνίδι μεγάλης διοργάνωσης με την επίγνωση ότι, σε περίπτωση ήττας, θα είναι το τελευταίο του. Όλος ο κόσμος γνώριζε ότι ο Ζινεντίν Ζιντάν επρόκειτο να σταματήσει το ποδόσφαιρο μόλις η Γαλλία αποχαιρετούσε τα γήπεδα της Γερμανίας. Το είχε ανακοινώσει σχεδόν ένα χρόνο και, παρά το χρονικό διάστημα, αυτό δεν ήταν εύπεπτο. Στο συνήθως γαλήνιο πρόσωπό του ο ρομαντικός μπορούσε να ανιχνεύσει το έρεβος της ψυχής του. Τα εσώτερα στοιχεία του το σκάλιζαν και το μετέτρεπαν σε εκείνο ενός ανθρώπου που είναι θυμωμένος επειδή είναι έρμαιο της μοίρας.

Απέναντί του, δεν ήταν όποια κι όποια ομάδα. Η Βραζιλία είναι η εκπρόσωπος του όμορφου παιχνιδιού, εκείνο το συγκρότημα που μπροστά στο ρυθμό της λάτιν μουσικής τα ανθρώπινα δεν το αγγίζουν. Επιπροσθέτως, η συγκεκριμένη ομάδα έχει ένα ρόστερ που είναι φουλαριστό: Ντίντα στο τέρμα, Καφού και Ρομπέρτο Κάρλος δεξιά και αριστερά, Λούσιο και Χουάν στο κέντρο της άμυνας, Ζιλμπέρτο Σίλβα και Ζουνίνιο Περναμπουκάνο μπροστά τους, Ζε Ρομπέρτο, Κακά, Ροναλντίνιο επιθετικοί μέσοι και φορ ο Ρονάλντο. Έμερσον, Ρομπίνιο και Αντριάνο συμπλήρωναν το παλίμψηστο μιας πελώριας συγκέντρωσης ταλέντου. Ο Ροναλντίνιο, πρωταθλητής Ευρώπης και Ισπανίας με την Μπαρτσελόνα, σε μια καταπληκτική χρονιά, συγκέντρωνε τα βλέμματα. Οι «μπλαουγκράνα», στα ημιτελικά του Champions League εκείνης της σεζόν, είχαν αποκλείσει τη Μίλαν του Κακά. Η Βραζιλία είναι το φαβορί για να κατακτήσει το τρόπαιο -στην Ελβετία, όπου πάει αρχικά για προετοιμασία, γίνεται συνωστισμός μέγας. Τα ρεπορτάζ είναι σχετικά εμποτισμένα με ανησυχία, διότι περισσότερη ώρα περνούσαν οι ποδοσφαιριστές του Κάρλος Αλμπέρτο Παρέιρα να υπογράφουν αυτόγραφα, παρά να κάνουν προπόνηση.

Τα παιδιά από τα προάστια, στήριγμα του Ζιντάν

Η Γαλλία, από την άλλη μεριά, υπέφερε. Ο Ζιντάν παραλίγο να ζήσει κάτι αποτρόπαιο: ένα τέλος Παγκόσμιου Κυπέλλου δίχως ο ίδιος να είναι παρών. Στην πρεμιέρα της στο τουρνουά, η ομάδα του Ρεϊμόν Ντομενέκ, τον οποίο αποδεδειγμένα ουδείς διεθνής συμπαθούσε, μένει στη «λευκή» ισοπαλία με την Ελβετία. Ο Ζιντάν χρεώνεται με κίτρινη κάρτα στο 72’. Ίδιο είναι το μοτίβο και στο επόμενο ματς, όταν βλέπει το ίδιο χρώμα κάρτας στο 85’. Οι δύο που συμπληρώνει τον αφήνουν εκτός για το παιχνίδι με το Τόγκο.

Είναι τα παιδιά από τα προάστια, οι Πατρίκ Βιεϊρά και Τιερί Ανρί, που σηκώνουν το βάρος της ευθύνης. Συνοδοιπόροι για χρόνια στην Άρσεναλ, η σεζόν που έχει τελειώσει είναι η πρώτη που τους βρίσκει χωριστά από το 1999. Ο σημαντικός αμυντικός χαφ της Γιουβέντους είδε τους πρώην συμπαίκτες του να φτάνουν στον τελικό του Champions League, αλλά εκείνο το 2-1 από την Μπαρτσελόνα δεν επέτρεψε στους «κανονιέρηδες» να χαρίσουν στον Αρσέν Βενγκέρ το πολυπόθητο Κύπελλο Πρωταθλητριών. Πρωτευόντως του Βιεϊρά και δευτερευόντως του Ανρί, η δουλειά είναι πολύ σημαντική και εκτείνεται πέρα από το χορτάρι: είναι οι πυλώνες πίσω από την ακτινοβολούσα προσωπικότητα του πανθομολογουμένως «κορυφαίου Γάλλου όλων των εποχών». Ο Βιεϊρά είναι Σενεγαλέζος, ο Ανρί έχει καταγωγή από τις Γαλλικές Αντίλλες και ο Ζιντάν από την Αλγερία, εκτός των άλλων. Στην υποψία «σκούπας» από τον ακροδεξιό Ζαν Μαρί λε Πεν, που βρισκόταν στο κέντρο της πολιτικής σκηνής της χώρας ως απειλή για τη Δημοκρατία, ήταν ο Βιεϊρά που προέτασσε τον Ζιντάν ως το πιο λαμπρό παράδειγμα μετανάστη και, ταυτοχρόνως, το πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα Γάλλου σε ποιότητα, κομψότητα και γοητεία. Ο Ζιντάν, ούτως η άλλως, δεν μιλάει πολύ για πολιτική, για την ακρίβεια το κάνει… ποτέ. Όμως υπήρχε και αυτό είχε τη σημασία του. Δεν ήταν μόνο αυτοί οι δύο που έτειναν τις ασπίδες τους για χάρη του. Όλη η Εθνική, από τον Φαμπιέν Μπαρτέζ και τον Μπιξάν Λιζαράζου ως τον Βίλι Σανιόλ και τον Λιλιάν Τουράμ και από τον Γουιλιάμ Γκαλάς και τον Μικαέλ Σιλβέστρ ως τον Κλοντ Μακελελέ, τον Φλοράν Μαλουντά και το σχετικά νεαρό Φρανκ Ριμπερί, που παρουσιάζεται στη Γερμανία σχεδόν ως ο αυτοδίκαιος διάδοχος του καλλιτέχνη με το νούμερο 10 στην πλάτη, έπαιζε για εκείνον. Βιεϊρά και Ανρί σκόραραν μέσα σε εφτά λεπτά στο παιχνίδι της Κολονίας με το Τόγκο, οι «τρικολόρ» νίκησαν 2-0, προκρίθηκαν ως δεύτεροι στους «16», ο Ζιντάν έσβησε την τιμωρία του και οι Γάλλοι ετοιμάζονταν για το νοκ άουτ απέναντι σε μια Ισπανία που έβαλε τον εαυτό της σε μπελά επειδή ήταν καταιγιστική στον όμιλο. Έκανε τρία στα τρία με ενεργητικό 8-1 απέναντι σε Ουκρανία, Τυνησία και Σαουδική Αραβία και με τους Γάλλους να μοιάζουν αποσυντεθειμένοι, είχε γίνει το φαβορί.

Η ομάδα του Λουίς Αραγονιές ήταν, ουσιαστικά, εκείνη που δύο χρόνια αργότερα θα κατακτούσε το Euro και θα έφτανε στο να χαρακτηριστεί δυναστεία. Όμως δεν ήταν ακόμη η ώρα της. Αν και προηγήθηκε με το πέναλτι του σεσημασμένου Νταβίντ Βίγια, ο Φρανκ Ριμπερί ισοφάρισε πριν βγει το ημίχρονο. Η Γαλλία την «σκότωνε απαλά» όσο περνούσε η ώρα. Ο Βιεϊρά έδωσε το προβάδισμα στο 83’ στην ομάδα του Ντομενέκ και ο Ζιντάν έκανε το 3-1 στο δεύτερο λεπτό των καθυστερήσεων. Το ραντεβού με τη Βραζιλία, που προκρίθηκε σχετικά εύκολα της ενθουσιώδους Γκάνας, 3-0, με τον Ρονάλντο να σημειώνει το 15ο γκολ του σε Παγκόσμιο Κύπελλο προσπερνώντας τον Γκερντ Μίλερ, που είχε το ρεκόρ από το 1974, ήταν αναπότρεπτο.

Το παιχνίδι της ζωής του

Ο Ζιντάν είχε αγωνία. Ο φωτογραφικός φακός τον απαθανάτισε να καπνίζει στο μπαλκόνι του ξενοδοχείου που είχε καταλύσει η Γαλλία στη Φρανκφούρτη και αφού οι εποχές που ο Γιόχαν Κρόιφ κάπνιζε στα αποδυτήρια στην… ανάπαυλα των παιχνιδιών έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί, δημιούργηθηκε θέμα. Δεν υπήρχε, όμως, κάτι πιο μεγάλο από την προοπτική του τελευταίου παιχνιδιού απέναντι στους Βραζιλιάνους.

Ο Ζιντάν ήξερε ότι αν περνούσε αυτό το εμπόδιο, ο τελικός τον περίμενε, καθώς το απόγευμα εκείνης της μέρας η Πορτογαλία είχε αποκλείσει την Αγγλία στα πέναλτι, σε ένα παιχνίδι συλλεκτικό: ο Ντέιβιντ Μπέκαμ τραυματίστηκε, ο Γουέιν Ρόυνεϊ αποβλήθηκε όταν ο Κριστιάνο Ρονάλντο, συμπαίκτης του στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, τον καταμαρτύρησε ως τον υπαίτιο για το χτύπημα στον Ρικάρντο Καρβάλιο -και έπειτα έκλεισε το μάτι στον πάγκο των Πορτογάλων, κάτι που στην Αγγλία περιέγραψαν απλώς ως «The winker»- και ο Τζέιμι Κάραγκερ, που ο Σουηδός Σβεν Γκόραν Έρικσον, προπονητής του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος, τον έβαλε στο παιχνίδι στο 119’, έχασε το πέναλτι στη διαδικασία, μόνο και μόνο για να ακολουθηθεί από τους Στίβεν Τζέραρντ και Φρανκ Λάμπαρντ. Φαν φακτ, ο μόνος Άγγλος που ευστόχησε στο πέναλτι ήταν ο Όουεν Χάργκριβς, που έχει γεννηθεί στον Καναδά και εκείνη την εποχή έπαιζε στην… Μπάγερν Μονάχου.

Όταν οι Βραζιλιάνοι και οι Γάλλοι μπαίνουν στο γήπεδο της Φρανκφούρτης, όλοι καταλαβαίνουν ότι πιο μεγάλο από αυτό δεν γίνεται. Οι στιγμές φέρουν ένα ειδικό βάρος, το οποίο είναι ανεπανάληπτο. Πρόκειται για 90 λεπτά τα οποία μπορεί να είναι τα τελευταία του κορυφαίου πλέι μέικερ της γενιάς του, ενός ανεπανάληπτου ποδοσφαιριστή με δεξιότητες που το αισθητικό ισοδύναμό τους είναι ένα φλογερό σαιξπηρικό ερωτικό ποίημα, γραμμένο με πένα από φτερό χήνας, και αυτά να έρθουν απέναντι στην πιο προσφιλή ομάδα αφ’ υπαρχής του ποδοσφαίρου.

Ο Ζιντάν, όμως, ξέρει ακριβώς τι πρέπει να κάνει. Καταρχάς, χαρίζει το πιο λαμπερό χαμόγελό του στον αγαπημένο του Ρονάλντο, τον οποίο θεωρεί τον κορυφαίο συμπαίκτη του σε όλη την καριέρα του. Αυτό το χαμόγελο δεν είναι συνωμοτικό, παρά περισσότερο φέρει σε ένα «επιτέλους συναντιόμαστε» σε Παγκόσμιο Κύπελλο, κάτι που είχε γίνει το 1998, όταν οι δυο τους ήταν παίκτες της Γιουβέντους και της Ίντερ αντιστοίχως. Τότε ο Ζιντάν, με τις δύο κεφαλιές του στον τελικό της 12ης Ιουλίου στο «Σταντ ντε Φρανς», έγινε εθνικός ήρωας. Η Γαλλία στέφθηκε πρωταθλήτρια κόσμου με το τελικό 3-0.

Τώρα, εδώ, τα πρώτα 75 λεπτά του στο τερέν είναι μαγικά, αντάξια ενός παντόπτη, ενός νεφεληγερέτη, που κινεί με τα χέρια του τους πρωταγωνιστές στο κουκλοθέατρο. Ο Γάλλος είχε, από το 2003 και έπειτα, τις στιγμές του, όμως ουσιαστικά ήταν ένας βετεράνος που έψαχνε να βρει την κατάλληλη στιγμή για να τελειώσει την καριέρα του. Στη Φρανκφούρτη, ο Ζιντάν καταπίνει τους αμυντικούς μέσους της Βραζιλίας και τα σκυλιά του πολέμου από πίσω του κάνουν δουλειά ώστε η «Σελεσάο» να γίνει ελάχιστα απειλητική στο ματς. Η «Σελεσάο» είναι απογοητευτική: τελειώνει το ματς με μόλις μία τελική προσπάθεια στην εστία. Επιπλέον, την πατάει με την εκλεπτυσμένη εξυπνάδα δύο από τους πιο κομψούς ποδοσφαιριστές που έχουν παίξει ποτέ ποδόσφαιρο. Σε εκτέλεση φάουλ του Ζιντάν, κόσμος και ντουνιάς μαζεύεται στο πρώτο δοκάρι και ο πανούργος Τιερί Ανρί πετάγεται στο δεύτερο, για να σημειώσει με προβολή ένα από τα πιο εύκολα γκολ της καριέρας του. Το σκορ δεν αλλάζει, ούτε με αίτηση στο ΙΚΑ. Όταν ο Μαροκινός Σαΐντ Μπελκολά, πιθανότατα σοκαρισμένος από το πόσο εύκολο ήταν το έργο του σε ένα τέτοιο, τιτάνιο, παιχνίδι, σφυρίζει τη λήξη, οι Βραζιλιάνοι είναι εκτός Παγκόσμιου Κυπέλλου. Οι Γάλλοι είναι που συνεχίζουν στους ημιτελικούς. Ο δρόμος προς το τρόπαιο και έναν από τους πιο συγκλονιστικούς ποδοσφαιρικούς αποχαιρετισμούς στην Ιστορία είναι ανοιχτός.

Όμως, για τον Ζιντάν, η τελευταία πράξη του δράματος δεν απέχει έτη φωτός να γραφεί. Όταν γίνει, η πένα δεν θα βγάλει μελάνη, αλλά αίμα.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News