Εθνική Αργεντινής: Ο Λιονέλ Μέσι, ο Πάουλο Ντιμπάλα και μια συγχώρεση

Ο Πάουλο Ντιμπάλα δεν έχει θέση στις πρώτες επιλογές του ομοσπονδιακού προπονητή, Λιονέλ Μέσι… ε, Σκαλόνι. Αλλά αν ο Μέσι αναλογιστεί ότι στο τελευταίο Παγκόσμιο Κύπελλό του χώρος για εγωισμούς δεν χωρεί, ο 28χρονος αριστεροπόδαρος μπορεί να φανεί χρήσιμος.

Ο Λιονέλ Μέσι δεν θα μπορούσε να μην έχει λόγο στις επιλογές του προπονητή της εθνικής Αργεντινής, από τη στιγμή που, εδώ και περίπου 10 χρόνια, δηλαδή μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010, ο υποψήφιος δυναμώνει τη θέση του όταν είναι δεκτικός σε αυτό, ενδεχομένως και να τον επιλέγει ο ίδιος. Ο Μέσι μπορεί να κλείσει μια καριέρα στην εθνική ομάδα με 170 συμμετοχές, καθόλου άσχημα για κάποιον που δεν θεωρείται καν… Αργεντινός. Η φυγή του σε παιδική ηλικία για τη Μασία, την ακαδημία της Μπαρτσελόνα, προφανώς δεν κόστισε στους συμπατριώτες του εκείνη την εποχή, πάντως αργότερα, όταν αυτοδικαίως έγινε Ο διάδοχος του Ντιέγκο Μαραντόνα -ειδικά μετά το γκολ σε εκείνο τον ημιτελικό Κυπέλλου Ισπανίας με τη Χετάφε, τον Απρίλιο του 2007- αυτό που αναμενόταν από άκρου εις άκρον της χώρας της Λατινικής Αμερικής ήταν μια επανάληψη της Ιστορίας, όπως γράφτηκε από τον παντόπτη του παγκόσμιου ποδοσφαίρου.

Αυτή όχι μόνο δεν έχει γίνει, αλλά ο Μέσι δεν έχει επιδείξει καν ευαισθησία στην ήττα, με την παγωμένη μορφή του μετά τη λήξη του τελικού του Παγκόσμιου Κυπέλλου του 2014, στη Βραζιλία, να ωθεί χιλιάδες Αργεντινούς (και όχι μόνο) ανά την οικουμένη να του ρίξουν το ανάθεμα, λες και είναι… παπάδες. Αλίμονο, η σύγκριση με το κλάμα του σκουλαρικοφόρου Ντιέγκο άμα τη λήξει του τελικού με τη Δυτική Γερμανία στη Ρώμη, στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1990, υπήρξε αποτρόπαιη, πιθανότατα και άνιση, για όποιον είναι ο ρέκορντμαν συμμετοχών στην Ιστορία του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος και που, ουσιαστικά, δεν έχει λείψει από οποιαδήποτε μεγάλη διοργάνωση από το 2006, όταν και έκανε το ντεμπούτο του στο Παγκόσμιο Κύπελλο.

Πρέπει να θεωρείται, δε, δεδομένο ότι η τελευταία εμφάνισή του με την αλμπισελέστε φανέλα θα γίνει στο Κατάρ και έπειτα θα αποχωρήσει της δράσης. Στο Finalissima απέναντι στην Ιταλία ο Μέσι γύρισε το χρόνο πίσω και η Αργεντινή πήγε σε αυτό το παιχνίδι ως κάτοχος του Copa America, που ήταν ο 39ος τίτλος της καριέρας του. Ούτως ειπείν, ο 35χρονος, στις 24 Ιουνίου 2022, ποδοσφαιριστής της Παρί Σεν Ζερμέν σαραντάρισε τους τίτλους του και τώρα στοχεύει σε ό,τι ανώτερο υπάρχει: το Παγκόσμιο Κύπελλο. Αυτό το κίνητρο, που είναι το ανώτερο που ένας ποδοσφαιριστής δύναται να έχει, είναι απορίας άξιον αν θα τον κάνει να γίνει υποχωρητικός, ιδιαιτέρως στην περίπτωση του Πάουλο Ντιμπάλα.

Ο κεκαρμένος οίνος του Λιονέλ Μέσι

Ο Ντιμπάλα δεν επιχείρησε καν να μπει στην παρέα του Μέσι, τουλάχιστον όταν έπρεπε. Προερχόμενος από μια εξαιρετική χρονιά με τη Γιουβέντους, τη σεζόν 2014-15, ο 22χρονος τότε μεσοεπιθετικός έκανε ένα λάθος. Δεν πήγε στο Copa America, με τη δικαιολογία ότι η ομάδα του δεν τον άφηνε. Ο Ντιμπάλα δεν βρέθηκε ακριβώς στο μάτι του κυκλώνα, αλλά η απόφαση ήταν καταπέλτης, αφού στα χρόνια που θα έρχονταν οι συμμετοχές του θα αναδείκνυαν με σαφή τρόπο ότι είναι δεύτερη επιλογή στην ομάδα -και πως εκείνος που αποφασίζει δεν τον υπολογίζει παρά για μια αλλαγή. Αποδεικνύεται εκκωφαντικά: σε 33 συμμετοχές με το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα, ο Ντιμπάλα δεν έχει παρά μόλις δύο παιχνίδια, κι αυτά φιλικά, ως βασικός και αναντικατάστατος: ένα 6-0 απέναντι στη Σιγκαπούρη και ένα 4-0 κόντρα στο Ιράκ. Στο Copa America του 2021 ήταν εκτός αποστολής, στην αντίστοιχη διοργάνωση του 2019 έπαιξε συνολικά… 24 λεπτά πριν το μικρό τελικό με τη Χιλή και τη νίκη με σκορ 2-1, όπου έμεινε στο γήπεδο για 67’, ενώ στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2018 ήταν στην αποστολή, αλλά έπαιξε μόνο 22 λεπτά στην ήττα με σκορ 3-0 από τη φιναλίστ Κροατία.

Είναι φανερό ότι για τις ικανότητές του, τα λεπτά συμμετοχής του είναι κατά πολύ μειωμένα, κάτι που δείχνει τον Μέσι, κατά κάποιον τρόπο. Ο Ντιμπάλα δεν έχει χρησιμοποιηθεί επί τη ωφελεία της ομάδας του, δεν έχει παίξει σε ματς κρίσιμο και δεν έχει προαχθεί σε παράγοντα Χ σε περίπτωση που μια κατάσταση στραβώσει. Ο 28χρονος ποδοσφαιριστής, που ψάχνει τον επόμενο σταθμό της καριέρας του, έχει την ατυχία να μην αρέσει στον επιτιμήτορα της εθνικής ομάδας της χώρας -και αυτό τον φέρνει μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.

Πάντως, αφ’ ης στιγμής συμπληρώνονται εφτά χρόνια φαγούρα από εκείνη τη διοργάνωση μέσα στη Χιλή, ο Μέσι μπορεί να δώσει το δικό του συγχωροχάρτι στον Ντιμπάλα. Στον τελικό απέναντι στην Ιταλία, ο τελευταίος μπήκε στο παιχνίδι στο 93’ και… σκόραρε δευτερόλεπτα αργότερα, από… ακούσια ασίστ του επιθετικού της Παρί Σεν Ζερμέν, ο οποίος την έβγαλε με το καλάμι. Ο ομοσπονδιακός προπονητής, Λιονέλ Σκαλόνι, από τη μεριά του δήλωσε πως ο Ντιμπάλα πρέπει να βρει ομάδα να παίζει, ειδικά από τη στιγμή που και στη Γιουβέντους, η οποία συνυπολόγισε τα διαρκή προβλήματα στα γόνατα, τους μηρούς και την πλάτη του και δεν του έκανε την επέκταση του συμβολαίο το οποίο ήθελε, δεν ήταν ακριβώς βασικός και αναντικατάστατος: ξεκίνησε 24 παιχνίδια ως βασικός στη Serie A, από τα οποία τελείωσε τα μισά, ενώ έχασε τρία παιχνίδια Champions League λόγω προβλημάτων, σε ένα, το 1-0 επί της Μάλμε στο Τορίνο, βγήκε στο ημίχρονο και μόνο σε δύο, το 3-0 επί της Μάλμε στη Σουηδία και το 4-2 επί της Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης εντός έδρας ήταν παραγωγικός, σκοράροντας 1 και 2 γκολ σε 168 λεπτά συμμετοχής. Στο 1-1 με τη Βιγιαρεάλ στην Ισπανία δεν έπαιξε, ενώ στην ψυχρολουσία, το εντυπωσιακό 3-0 των Ισπανών στο Τορίνο, μπήκε ως αλλαγή στο 78’ της αναμέτρησης, κάτι που στο μυαλό του, όπως συμβαίνει και με την εθνική ομάδα, μοιάζει με διακωμώδηση.

Το δεύτερο πλάνο της συνύπαρξης Μέσι-Ντιμπάλα

Ο Μέσι δεν θέλει απλώς να κατακτήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο: θέλει να το κάνει με τους όρους του, περίπου όπως το Copa America. Η Αργεντινή έχει να παίξει με δύο επιθετικούς από τότε που ο Χοσέ Πέκερμαν έβαλε τον Κρέσπο μαζί με τον Σαβιόλα στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006 στη Γερμανία, ενώ ο Μέσι είχε μόνο μία συμμετοχή, κάποια λεπτά στην παράταση του παιχνιδιού με το Μεξικό. Την επόμενη χρονιά το παιδί-θαύμα της Μπαρτσελόνα έπαιξε… έξω δεξιά, για να χωρέσει ο Ρομάν Ρικέλμε στο κέντρο, ενώ ο Κάρλος Τέβες ήταν μόνος του στην επίθεση. Ο Άλφιο Μπαζίλε είδε την ομάδα του να κατατροπώνεται στον τελικό του Copa America με τη Βραζιλία, ενώ ήταν μεγάλο φαβορί απέναντι στην ομάδα του Κάρλος Ντούνγκα.

Αυτήν τη στιγμή, με τον Λαουτάρο Μαρτίνες ως κανονικό φορ, ο Σκαλόνι έχει βρει το καθαρό σύστημά του, το 4-5-1 που γίνεται 4-3-3, με τον Μέσι να είναι freelancer σε όλο το επιθετικό μισό της Αργεντινής και τον Άνχελ ντι Μαρία να κάνει το ίδιο περισσότερο στη δεξιά πλευρά. Ο Μέσι ξέρει ότι αν ο τελευταίος δεν είχε τραυματιστεί στον ημιτελικό του 2014 με την Ολλανδία, η Αργεντινή θα είχε πολύ περισσότερες πιθανότητες να πάρει το τρόπαιο απέναντι στους Γερμανούς, αλλά το ρητό με τις υποθέσεις και τα αυγά είναι γνωστό. Ο Σκαλόνι δεν θα ήξερε τι να κάνει τον Ντιμπάλα ούτως ή άλλως σε μια τέτοια κατάσταση, αλλά θα μπορούσε ενδεχομένως να δοκιμάσει ένα δεύτερο πλάνο, στο οποίο ο Μέσι δεν θα είχε αυτό το πελώριο πεδίο δράσης που διαθέτει και που θα έπαιζε ελαφρώς πιο πίσω, ενδεχομένως θυσιάζοντας έναν επιτελικό μέσο. Αυτό, βεβαίως, αντιτίθεται στο σύστημα που έχει εξοικειωθεί η ομάδα, αλλά καμιά φορά είναι χρήσιμο να ξέρεις, τουλάχιστον, πώς να χωρέσεις τις δεξιότητες ενός ποδοσφαιριστή, όπως ο γεννημένος σατη Λαγκούνα Λάργκα επιθετικός. Να τον κάνεις να αισθανθεί χρήσιμος, ειδικά από τη στιγμή που τουλάχιστον για έναν από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών, δεύτερη ζωή δεν έχει. Ό,τι γίνει στο Κατάρ είναι μέρα που μετράει και δεν ξαναμετράει και χώρος για εγωισμούς δεν υπάρχει, ειδικά αν υποπτεύεται ότι θα μπορούσε κάποιος του βεληνεκούς του Ντιμπάλα να γίνει χρήσιμος για την ομάδα του. Ο Μαραντόνα έκανε το ίδιο πράγματα στο Μεξικό, τόσο με τον Ντανιέλ Πασαρέλα, που άφησε εκτός αποστολής, όσο και με τον υπέροχο Ρικάρντο Μποτσίνι, για τον οποίο δήλωνε ότι είναι το είδωλό του, που τον πήρε μαζί του και ο Κάρλος Μπιλάρδο τον χρησιμοποίησε για τέσσερα λεπτά σε όλη τη διοργάνωση, αλλά οι εποχές είναι διαφορετικές. Και εκείνος δεν είναι, επίσης, ίδιος με όποιον στα υμέτερα φώναζαν «Dios», ούτε σε αποδοχή ούτε, ενδεχομένως, στο επίπεδο της πονηριάς, που ο Μαραντόνα υπήρξε απαράμιλλος.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News