Συνέντευξη Νίκος Καραβίδας: «Κύριος σε όλα ο Βαρδινογιάννης, δέος για εκείνη την ομαδάρα του Παναθηναϊκού»

Ένας από τους πλέον αγαπητούς… κοντούς στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Μέλος ενός εκ των πλέον διάσημων «δίδύμων» της δεκαετίας του ’80, κυρίως λόγω ονόματος: Καραβίδας – Κάβουρας! Πόσες και πόσες ιστορίες δεν είχαν εμπνεύσει οι δυο τους με τη… θαλασσινή τους αύρα! Ο Νίκος Καραβίδας αφηγείται στον Γιώργο Μπιτσικώκο τις αναμνήσεις μιας ξεχωριστής ποδοσφαιρικής διαδρομής και με οδηγό το χιούμορ που πάντα τον χαρακτήριζε ξεφυλλίζει το άλμπουμ της ζωής του προκαλώντας νοσταλγία και… πολύ γέλιο!

Ο Νίκος Καραβίδας με τον Γρηγόρη Χαραλαμπίδη μετά από νίκη του Παναθηναϊκού επί του Ηρακλή τον Οκτώβριο του 1983. 

Ο Νίκος Καραβίδας δεν ήταν από τους παίκτες που έγιναν σταρ στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Ήταν όμως από αυτούς που άφησαν το αποτύπωμά τους, όπου κι αν αγωνίστηκαν και σίγουρα έγινε ένας από τους αγαπημένους της εξέδρας. Βέβαια στο Ναύπλιο όπου βρίσκεται η βάση του, ακόμα μνημονεύεται από τους οπαδούς του Παναυπλιακού ως ένας μεγάλος σκόρερ, ενώ η μετέπειτα πορεία του σε Παναθηναϊκό, ΟΦΗ και Πανιώνιο, τον καθιέρωσε ως έναν ποδοσφαιριστή που αποτελούσε “εργαλείο” στα χέρια των προπονητών του. Κι όπου κι αν έπαιξε, όλοι τον αγάπησαν!

Photo Credits: Eurokinissi | Βασίλης Παπαδόπουλος

«Όταν με επέλεξε ο Μίμης Δομάζος για τον Παναθηναϊκό, του είπα ότι με διάλεξε γιατί είχαμε… το ίδιο μπόι»

-Κύριε Καραβίδα σας βρίσκουμε στον Ναύπλιο, το μέρος όπου ξεκίνησαν όλα, αλλά και αυτό που επιλέξατε για να γυρίσετε μετά το ποδόσφαιρο.

-Πράγματι εδώ είναι η πόλη μου και εδώ είναι η βάση μου, μετά το τέλος της ποδοσφαιρικής μου καριέρας. Εδώ είναι οι ρίζες μου.

-Εδώ ξεκίνησε και η πορεία σας στον χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου.

-Βασικά σε ένα χωριό λίγο έξω από το Ναύπλιο, όταν σε ηλικία 16 ετών ξεκίνησα να παίζω ποδόσφαιρο. Στον Δυοβουνιώτη στον οποίο έμεινα δύο χρόνια. Σε εκείνη την ομάδα με είδαν οι άνθρωποι του Παναυπλιακού και με πήραν στην ομάδα τους σε ηλικία 18 χρονών. Στον Παναυπλιακό αγωνίστηκα τόσο στην Α’ τοπική κατηγορία, όσο και στην Δ’ Εθνική, καθώς καταφέραμε να ανεβάσουμε την ομάδα. Βγήκα πρώτος σκόρερ και τις δύο χρονιές και έτσι άρχισε να υπάρχει ενδιαφέρον για το όνομά μου.

O Νίκος Καραβίδας μέλος της ενδεκάδας του σπουδαίου Παναθηναϊκού των Ζάετς, Ρότσα, Σαραβάκου! Πάνω σειρά: Καρούλιας, Σαργκάνης, Βαμβακούλας, Αντωνίου, Ζάετς, Μαυρίδης. Κάτω σειρά: Ταράσης, Ρότσα, Καραβίδας, Γεροθόδωρος, Σαραβάκος.

-Εκεί σας είδαν και οι άνθρωποι του Παναθηναϊκού.

-Εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν τα μέσα και οι πληροφορίες που μπορεί να βρει κάποιος σήμερα για να μάθε πράγματα για έναν ποδοσφαιριστή. Σίγουρα κάποιος είχε δώσει αυτή την πληροφορία στους ανθρώπους του Παναθηναϊκού για μένα και έτσι ήρθε να με δει στο Ναύπλιο ο Αντώνης Μηγιάκης. Αφού με είδε, έπρεπε να υπάρχει και η σύμφωνη γνώμη του Μίμη Δομάζου που τότε είχε την ευθύνη για τις ακαδημίες και την μικρή ομάδα και πράγματι αυτός ήταν που με επέλεξε.

-Σας είπε τίποτε τότε ο Μίμης Δομάζος;

-Εγώ του είπα.

-Τι του είπατε;

-Του είπα: “Ξέρω γιατί με διάλεξες. Γιατί έχουμε το ίδιο μπόι”. Φυσικά γέλασε και μου έριξε ένα χτύπημα στην πλάτη.

-Ξεκίνησε λοιπόν έτσι η πορεία σας στον Παναθηναϊκό με τον οποίο ζήσατε και τις μεγάλες στιγμές της καριέρας σας.

-Ναι έμεινα στον Παναθηναϊκό πέντε χρόνια και σε αυτή την πενταετία, ήμουν μέλος της ομάδας η οποία κατέκτησε τρία πρωταθλήματα και δύο κύπελλα. Μάλιστα τα δύο κύπελλα συνδυάστηκαν και με νταμπλ.

«Ο Γαλάκος μου έλεγε ότι είχα το καλύτερο αριστερό πόδι στην Ελλάδα και εγώ του απαντούσα ότι αυτό ήταν… ιεροσυλία, γιατί απλά το καλύτερο αριστερό το είχε εκείνος»

-Εκτός από τους τίτλους όμως είχατε και την ευκαιρία και τη δυνατότητα να συνεργαστείτε με μεγάλους προπονητές και παίκτες.

-Ποιόν να πρωτοθυμηθώ. Από προπονητές Γκμοχ, Μπένγκστον, Πάκερτ, Γκίρσκι, Δανιήλ, Ίβιτς. Και από παίκτες όμως, Ρότσα, Ζάετς, Σαραβάκος.

-Ήσασταν και στην μεγάλη πορεία μέχρι τα ημιτελικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών.

-Απίστευτες αναμνήσεις. Θυμάμαι ένα προς ένα όλα τα παιχνίδια. Φυσικά αυτά που δεν ξεχνιούνται είναι τα ματς κόντρα στην Λίβερπουλ. Ειδικά αυτό στο οποίο ήμουν κι εγώ στην αποστολή της ομάδας. Θυμάμαι ότι παρά το σκορ του πρώτου αγώνα, το Ολυμπιακό στάδιο ήταν κατάμεστο πολύ πριν την έναρξη του ματς.

-Τι νιώσατε εκείνο το βράδυ;

-Δέος και μόνο αυτό. Ήμουν δίπλα σε μεγάλα ονόματα, τόσο του Παναθηναϊκού, όσο και τις Λίβερπουλ, η οποία τότε, όπως και τώρα άλλωστε, ήταν από τις μεγάλες ομάδες της Ευρώπης. Μόνο και μόνο που πατούσες το ίδιο χορτάρι με αυτά τα τεράστια ονόματα ένιωθες δέος.

– Τι σας έλεγαν οι σπουδαίοι συμπαίκτες σας, για τη δική σας εξέλιξη. Ήσασταν, άλλωστε, ο μικρός της παρέας…

– Είχαμε πολλά πειράγματα στα αποδυτήρια, το κλίμα ήταν φανταστικό. Ο Μάικ Γαλάκος μου έλεγε ότι έχω το καλύτερο αριστερό πόδι στην Ελλάδα και του απαντούσα «όχι ρε Μάικ είναι ιεροσυλία, το καλύτερο αριστερό το έχεις εσύ».

– Ναι, αλλά την… γκολάρα της δεκαετίας στο Ολυμπιακό Στάδιο ο Καραβίδας την είχε πετύχει! 

– Λες εκείνο το σουτ με τον Ηρακλή.

– Όλοι το συνέκριναν εκείνη την εποχή με τον «κεραυνό» του Φέλιξ Μάγκατ στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών του 1983 ανάμεσα στο Αμβούργο και τη Γιουβέντους. 

– Ναι, ίδιο γήπεδο, ίδια εστία, ίδιο «γάμα», από το ίδιο σημείο της μεγάλης περιοχής, ίδια δύναμη στο σουτ, με το αριστερό και οι δύο. Λογικό να το συγκρίνουν…

– Θυμάστε κάποιο ιδιαίτερο σχόλιο για εκείνη την γκολάρα; 

– Ο Αλέφαντος, που ήταν τότε προπονητής του Ηρακλή, είχε πει ότι «με τέτοιο γκολ που φάγαμε, λογικά χάσαμε».

«Ο Βαρδινογιάννης ήταν κύριος με όλα τα γράμματα κεφαλαία. Εάν έβλεπε ότι είχες σωστή συμπεριφορά, σε αντάμειβε»

-Τι σας έλεγε ο Βαρδινογιάννης για εκείνη την πορεία;

-Ο Γιώργος Βαρδινογιάννης είναι κύριος με όλα τα γράμματα της λέξης κεφαλαία. Άμα έβλεπε ότι κι εσύ ήσουν σωστός στην συμπεριφορά σου, σε αντάμειβε. Γενικά όλη η οικογένεια Βαρδινογιάννη ήταν κύριοι και ήταν δίπλα μας σε κάθε πρόβλημα.

-Φαντάζομαι ότι μιλάτε για όλη την οικογένεια, καθώς ακολούθησε η θητεία σας στον ΟΦΗ.

-Βέβαια και στον ΟΦΗ η εμπειρία που είχα ήταν εξαιρετική. Βρέθηκα σε ένα καταπληκτικό περιβάλλον μετά την θητεία μου στον Παναθηναϊκό. Ο ΟΦΗ είναι μια ομάδα-οικογένεια. Πραγματικά έχει φανταστικό κόσμο και ποτέ στην Κρήτη δεν ένιωσα άσχημα. Το αντίθετο μάλιστα. Οι αναμνήσεις που έχω είναι υπέροχες, με ανθρώπους φιλόξενους που έκαναν να νιώθω τέλεια.

«Δεν θα ξεχάσω από την θητεία μου στον ΟΦΗ, την ζεστασιά των ανθρώπων, αλλά πάνω απ’ όλους και απ’ όλα, τον Ευγένιο Γκέραρντ»

-Τι δεν θα ξεχάσετε ποτέ από την θητεία σας εκεί;

-Τον Ευγένιο Γκέραρντ. Μια μορφή του αθλητισμού και του ποδοσφαίρου, που σου έδινε πράγματα και έπαιρνε από σένα, χωρίς εσύ ουσιαστικά να ξέρεις ότι τα διαθέτεις. Ήξερε να παίρνει από κάθε παίκτη του το 100% και ταυτόχρονα να σε βελτιώνει. Ήταν πραγματικά δάσκαλος και φυσικά ο ΟΦΗ του οφείλει σχεδόν τα πάντα.

-Επί των ημερών του άλλωστε έγινε το μέγεθος που είναι μέχρι και σήμερα και αγωνίστηκε στην Ευρώπη.

-Φυσικά και ήμουν τυχερός κι εγώ που ήμουν στις τάξεις του.

-Επόμενος σταθμός της καριέρας σας ήταν ο Πανιώνιος, στον οποίο δεν ζήσατε ανάλογες στιγμές.

-Έμεινα μόνο έναν χρόνο. Δυστυχώς ήμουν στην ομάδα όταν αυτή είχε τεράστια οικονομικά προβλήματα και παρά το γεγονός ότι υπήρχαν σημαντικοί παίκτες στις τάξεις της, δεν μπόρεσε να πετύχει τίποτα. Εγώ είχα πάει στον Πανιώνιο από τον Παναθηναϊκό, μαζί με τον Φίτος, τον Ούγγρο χαφ, αλλά μετά τα προβλήματα που αντιμετώπιζε η ομάδα, λύσαμε το συμβόλαιο και έτσι ουσιαστικά η καριέρα μου στην Α’ Εθνική τελείωσε. Βέβαια γύρισα και έπαιξα στο Ναύπλιο, αλλά φυσικά είχε τελειώσει η καριέρα μου στο υψηλό επίπεδο.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News