Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ: Αποχαιρετά το Champions League με… zoom, δεκανίκια και αδιαφορία

Έχει πάτο το βαρέλι που έχει μπει η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ; Δεν μπορεί κάπου θα υπάρχει τέλος στον κατήφορο της ομάδας που κάποτε τρομοκρατούσε τους πάντες στο πέρασμά της, απλά τη δεδομένη στιγμή κανείς δεν μπορεί να το δει. 

Μετά την ισοπαλία που… κατάφερε να αποσπάσει από τη Λέστερ στο Ολντ Τράφορντ έμεινε 6η τρεις πόντους πίσω από την τέταρτη Άρσεναλ και έχοντας δύο ματς περισσότερα. Με οχτώ παιχνίδια να απομένουν, τα δύο από αυτά εκτός έδρας με τους «κανονιέρηδες» και τη Λίβερπουλ, τα γράμματα στο σενάριο που θέλει τους «κόκκινους διαβόλους» να μετέχουν στο Champions League της νέας περιόδου, φαίνεται να ξεθωριάζουν.

Ο αρχηγός της χρυσής εποχής της Γιουνάιτεντ, Γκάρι Νέβιλ, τηλεοπτικός σχολιαστής πλέον, το είπε ξεκάθαρα: «Η Γιουνάιτεντ δεν μπορεί να παίξει ρόλο στη μάχη για την έξοδο στο ChampionsLeague».

Μια ιδιοκτησία που ανέκαθεν διοικεί από απόσταση, πώς θα καταφέρει να επαναφέρει την ομάδα σε ρότα ανάκαμψης:

«Διοικούν μέσω zoom, πριν καν μπει το zoom στη ζωή μας, γιατί πολύ απλά ποτέ δεν είναι εκεί όταν τους χρειάζεται το κλαμπ», είπε καυστικό τρόπο ο Νέβιλ.

Δικτάτορες και δημοκράτες

Οι επιλογές στους προπονητές μετά το τελευταίο πρωτάθλημα του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον τη σεζόν 2012-13, αποδείχτηκαν η μια πιο αποτυχημένη από την άλλη. Από τον ανώριμο εκείνη την περίοδο Ντέιβιντ Μόις, στον πάντα αμφιλεγόμενο Λουί Φαν Χάαλ, μετά στον ξεπερασμένο Ζοσέ Μουρίνιο, από εκεί στον μαθητευόμενο μάγο Όλε Γκούναρ Σόλσκιερ και τώρα στον προσωρινό Ραλφ Ράνγκνικ.

Από το μαστίγιο του Φέργκιουσον δηλαδή και μετά οι επιλογές ήταν σαν rollercoaster. Από τη «δικτατορία» στη χαλαρή «δημοκρατία», ξανά και ξανά. Μέχρι που μετά την απόλυση του Σόλσκιερ επέλεξε να δώσει τα κλειδιά του διευθυντή σε έναν χαμηλόβαθμο προσωπάρχη. Η τροπαιοθήκη της εμπλουτίστηκε αυτά τα εννέα χρόνια με τρεις μόνο «δεύτερους» τίτλους: ένα Κύπελλο, ένα Λιγκ Καπ και ένα Europa. Και κανέναν την τελευταία πενταετία…

Πώς μπορεί να προχωρήσει μια ομάδα και να πετύχει τους στόχους της όταν έχει προπονητή κάποιον που ξέρει ότι η θητεία του έχει ημερομηνία λήξης; Έναν προπονητή που αλλάζει συνεχώς τακτική και πρόσωπα; Όταν σε αυτό το κομβικό ματς με τη Λέστερ αφήνει εκτός κάδρου τον Μαρκ Ράσφορντ, τον μοναδικό διαθέσιμο φορ;

Οι πλουσιοπάροχα (χωρίς την ανάλογη προσφορά) παίκτες της δεν είναι ρομπότ. Βλέπουν αυτή τη χαλαρότητα που επικρατεί διοικητικά και τεχνικά και έχουν παρασυρθεί στη μετριότητα, ενώ δεν είναι λίγοι αυτοί που ξέρουν ότι οι μέρες τους στο Ολντ Τράφορντ τελείωσαν και το καλοκαίρι θα αναχωρήσουν για άλλες πολιτείες..

«Κανείς δεν χαίρεται βλέποντας τη Γιουνάιτεντ, ούτε οι παίκτες ούτε οι οπαδοί της, χρόνια τώρα. Δεν είναι ότι δεν προσπαθούν. Στερούνται όμως ιδεών, κάνουν παιδικά λάθη, δεν έχουν προσανατολισμό στο παιχνίδι τους, το ίδιο και ο προπονητής τους. Δοκιμάζει τα πάντα, πλέον παίζει χωρίς επιθετικό», σχολίασε ο παλαίμαχος Άγγλος διεθνής Τζέιμι Ρέντναπ.

Είναι ο Τεν Χαχ ο Μεσσίας;

Ακόμα κι αυτή η διαφαινόμενη πρόσληψη του Έρικ τεν Χαχ, έχει εξελιχτεί σε κακόγουστο σίριαλ. Συνεντεύξεις επί συνεντεύξεων, οι ρήτρες που πρέπει να καλυφθούν, τα χούγια του Ολλανδού και οι περιπτώσεις που είναι stand-bye αν «στραβώσει» η συμφωνία παίζουν καθημεριμά στα tabloid και αποδυναμώνουν το όνομά του.

Η Γιουνάιτεντ, με όλη αυτή τη φιλολογία κα παραφιλολογία για την απόκτηση του Τεν Χαχ, παρέσυρε μαζί της και τον Άγιαξ, που έκανε αυτό το διάστημα των συζητήσεων περισσότερες γκέλες από όσες όλο το προηγούμενο διάστημα και έχασε μέσα από τα χέρια του την πρόκριση στα προημιτελικά του Champions League.

Ο «Αίαντας» ωστόσο θα είναι πάλι εκεί τη σεζόν 2022-23 με ή χωρίς τον Τεν Χαχ στον πάγκο του. Η Γιουνάιτεντ θα παίζει – λογικά – σε κάποιο από τα άλλα δύο ευρωπαϊκά κύπελλα και θα παλεύει να ξαναχτίσει τη φυσιογνωμία μιας ομάδας που κάποτε ήταν φόβητρο και τώρα ιδρώνει για «κλέψει» πόντους από τους κορυφαίους και καρδιοχτυπάει κάθε εβδομάδα με τους μικρομεσαίους της Premier League.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News