Άρης: Η μαύρη μέρα και ο οδυνηρός πρώτος υποβιβασμός

Στα 108 χρόνια ζωής του, ο Άρης πέρα από στιγμές δόξας, χαρές και διακρίσεις, έχει και πέτρινα χρόνια, μαύρες στιγμές, που θα ήθελε να μπορούσε να τις έχει διαγράψει. Μία από αυτές, μέρα ποδοσφαιρικού πένθους, είναι η 25η Μαϊου, σαν σήμερα, πριν από 25 χρόνια, όταν ο Άρης υποβιβάστηκε στη Β΄Εθνική.

Είναι ίσως η μεγαλύτερη απογοήτευση για τον κόσμο του Άρη, καθώς η ομάδα του δεν είχε υποβιβαστεί ποτέ. Την τελευταία αγωνιστική ο Άρης νίκησε στη Ριζούπολη 1-2 τον Απόλλωνα Αθηνών με δύο γκολ του Βασίλη Δημητριάδη (είχε ισοφαρίσει ενδιάμεσα ο Βλάνταν Μιλόγεβιτς), αλλά ήταν μία νίκη χωρίς αντίκρυσμα.

Ο Άρης ουσιαστικά είχε υποβιβαστεί την προηγούμενη αγωνιστική, όταν έμεινε ισόπαλος στην έδρα του στο 0-0 με την Καλαμάτα. Ο οδυνηρός υποβιβασμός ήρθε ως αποτέλεσμα ενός τραγικού λάθους στον αγώνα με τον Αθηναϊκό στον Βύρωνα. 

Τα χαμένα δελτία στον Βύρωνα

Ο Φάνης Κατεργιαννάκης θυμήθηκε πρόσφατα σε μια συνέντευξη του στο pressaris τι έγινε σε εκείνο το ματς με τον Αθηναϊκό, που ο Άρης το έχασε στα χαρτιά με 2-0, ενώ του αφαιρέθηκαν και τρεις βαθμοί που τους είχε κερδίσει στο γήπεδο. Αν εκείνο το ματς είχε διεξαχθεί, ίσως τα πράγματα να ήταν πολύ διαφορετικά. 

«Δε πρόκειται να ξεχάσω ποτέ αυτή τη θλιβερή ιστορία. Κατεβαίνουμε από το πούλμαν της αποστολής και ο κ. Κολιός που ήταν έφορος δεν κρατούσε την τσάντα με το λογότυπο  «Barcelona». Το λέω αυτό γιατί μέσα σε αυτή την τσάντα βρίσκονταν πάντα τα δελτία των ποδοσφαιριστών, δηλαδή τα δικά μας δελτία. Εκείνη τη μέρα όμως η τσάντα «Barcelona» δεν κατέβηκε ποτέ από το πούλμαν. Βγαίνουμε εμείς από τα αποδυτήρια για προθέρμανση, εγώ δεν έπαιζα, έπαιζε ο Καρκαμάνης και περιμένουμε, περιμένουμε… πάνω από 40 λεπτά.

 Λέμε «τι έγινε, καήκαμε στο ζέσταμα», γιατί οι αναπληρωματικοί βγαίναμε πιο μπροστά. Αποφασίζουμε τότε να μπούμε  μέσα στα αποδυτήρια. Βλέπουμε να επικρατεί ένα πανδαιμόνιο, ένα σούσουρο, κόσμος πάει-έρχεται παντού, οι παίκτες της 11άδας απορημένοι και μια λέξη να πλανιέται στον αέρα: Τα δελτία… Προπονητής μας τότε ήταν ο Ρότσα που είπε στους συνοδούς της ομάδας, «ρε παιδιά, μήπως έπρεπε εγώ να τα κουβαλάω τα δελτία;».

Αυτό που συνέβη ήταν από τα άγραφα, πρωτόγνωρο και ταυτόχρονα θλιβερό. Και απ’ ότι μάθαμε μετά, έφυγε το λεωφορείο, αφού κατέβηκε η αποστολή, πήγε προς την Ελευσίνα, δεν υπήρχαν τότε και πολύ διαδεδομένα τα κινητά, έφυγε με περιπολικό ο Γενικός Αρχηγός ο Θ. Ζελελίδης να πάει στην Ελευσίνα να βρει τον οδηγό του πούλμαν να πάρει μέσα από το όχημα το χαρτοφύλακα με τα δελτία. Και ήταν ο Παθιακάκης στο Βύρωνα προπονητής και τον θυμάμαι χαρακτηριστικά να λέει «βρε παιδιά εγώ ήθελα να γίνει το ματς», ήμουνα μπροστά και το άκουσα με τα αυτιά μου. Και έρχεται εκείνη την ώρα κάποιος και λέει χαρούμενος στον διαιτητή Μπίκα «ήρθαν τα δελτία». Αλλά είχε περάσει το όριο που έλεγε ο κανονισμός και ο διαιτητής είχε κλείσει το φύλλο αγώνα». 

Η κόντρα με τον Γράντα

Τίποτε δεν πήγε καλά εκείνη τη χρονιά, παρά το γεγονός πως υπήρχαν αρκετοί διεθνείς παίκτες. Καρκαμάνης, Κωφίδης, Τουτζιάρης, Τσιαντάκης, Δημητριάδης, Δέλλας. Ο Άρης άλλαξε τρεις προπονητές, ξεκίνησε με τον Σταύρο Διαμαντόπουλο, συνέχισε με τον Χουάν Ραμόν Ρότσα και τελείωσε με τον Γιώργο Φοιρό. Υπήρχε μεγάλη κόντρα του κόσμου του Άρη με τον πρόεδρο Λάμπρο Γράντα, έγιναν κακές επιλογές, αποκτήθηκαν μέτριοι ξένοι παίκτες, ενώ πέντε παίκτες (Λόντσαρ, Κωφίδης, Τουτζιάρης, Δημητριάδης και Κοέντας) τέθηκαν στο περιθώριο. Ήρθε και ο μηδενισμός και γράφτηκε η πιο μαύρη σελίδα. 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News