ΠΑΟ Καλογρέζας: Η καταδρομική διάλυσή του από τη Χούντα

H Χούντα διέλυσε πολλά σωματεία αμέσως μετά το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου. Το πρώτο ήταν ο Ποδοσφαιρικός Αθλητικός Όμιλος Καλογρέζας

Λίγες μέρες μετά την 21η Απριλίου δυο «Τζέιμς» σταμάτησαν μπροστά από τα γραφεία του Ποδοσφαιρικού Αθλητικού Ομίλου Καλογρέζας επί της οδού Ανδρέου Δημητρίου. Ο επικεφαλής έδωσε τη διαταγή και αμέσως οι φαντάροι πήδησαν από τις καρότσες, εισέβαλαν στα γραφεία και σήκωσαν τα… πάντα.

Άδειασαν συρτάρια και ντουλάπια, πήραν αθλητικό υλικό, χαρτιά και σφραγίδες, κουβάλησαν μέχρι και τα έπιπλα. Φεύγοντας, άφησαν πίσω τους έναν χώρο ρημαδιό. Τίποτα δεν απέμεινε από τον σύλλογο. Ή μάλλον έμεινε. Τα μετάλλια που είχαν απονεμηθεί στην ομάδα Νέων για την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Αυτά διασώθηκαν γιατί έτυχε να φυλάσσονταν στο παρακείμενο καφενείο…

Έτσι… καταδρομικά διαλύθηκε ο ΠΑΟ Καλογρέζας, που την εποχή εκείνη ήταν η σημαντικότερη ομάδα της Νέας Ιωνίας. Είχε ιδρυθεί το 1945 ως ανεπίσημο σωματείο. Αναγνωρίστηκε το 1950 κι άρχισε να αγωνίζεται στα πρωταθλήματα, ξεκινώντας από τη δόκιμη κατηγορία της ΕΠΣΑ. Σιγά σιγά δυνάμωσε και το 1964 έκανε το μεγάλο άλμα προς τη Β΄ Εθνική.

Από τον Πανάκη στον Μελισσή

Τρία χρόνια χρόνια σε αυτή την κατηγορία είχε αφήσει καλές εντυπώσεις σε όποιο γήπεδο κι αν έπαιξε. Η τρίτη έμελλε να είναι και η φαρμακερή. Οι συνταγματάρχες δεν την άφησαν καν να ολοκληρώσει τους αγώνες της. Αυτός στη Μυτιλήνη (νίκησε 3-2) ήταν ο τελευταίος της. Τις εναπομείνασες τέσσερις αγωνιστικές χρεώθηκε 4 μηδενισμούς και τυπικά υποβιβάστηκε.

Η περιουσία του συλλόγου δημεύτηκε και οι ποδοσφαιριστές της ομάδας έμειναν ελεύθεροι. Στα 20 περίπου χρόνια της διαδρομής του είχε αναδείξει εξαιρετικούς ποδοσφαιριστές με κυριότερους τον Βαγγέλη Πανάκη που έκανε μεγάλη καριέρα στον Παναθηναϊκό και τον Νίκο Μελισσή που αγωνίστηκε στην ΑΕΚ. Ο αδερφός του «μπουλντόζα», Απόστολος Πανάκης ήταν πρώτος σκόρερ σε όλη τη Β΄Εθνική τη σεζόν 1964-65 με 32 γκολ.

Την ίδια «τύχη» με τον ΠΑΟ Καλογρέζας είχαν και άλλα σωματεία που δεν ήταν αρεστά στο νέο στρατιωτικό καθεστώς είτε γιατί είχαν αριστερές καταβολές είτε γιατί περίσσευαν στα σχέδια του ισχυρού άνδρα του Αθλητισμού, Κωνσταντίνου Ασλανίδη.

Κάποιες εξαφανίστηκαν ολότελα. Οι πιο τυχερές αποτέλεσαν προϊόντα αναγκαστικής συγχώνευσης. Αν ήθελαν να συνεχίσουν να υπάρχουν έστω και με νέο όνομα, έπρεπε «να συμμορφωθούν προς τας υποδείξεις».

Οι προθέσεις (αν και όχι όλες) της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού αποκαλύπτονταν στην εγκύκλιό της προς την ΕΠΣΑ. Επισήμως οι συγχωνεύσεις γίνονταν προκειμένου «αφ΄ενός μεν να επέλθη σημαντική μείωσις τούτων, αφ’ ετέρου δε να είναι δυνατή η παρακολούθησις και ο έλεγχος της αθλητικής δραστηριότητός των, και να καταστή δυνατή και αποτελεσματική η παρά της καθ’ ημάς Γενικής Γραμματείας, οικονομική ενίσχυσίς των».

Οι συγχωνεύσεις του Ασλανίδη

Η απόφαση-πιστοποιητικό θανάτου πολλών αθηναϊκών σωματείων, που δημοσιεύτηκε στον Τύπο, ανέφερε επί λέξει:

«Η ΓΓ Αθλητισμού λαβούσα υπόψη τας γηπεδικάς δυνατότητας της ΕΠΣΑ, ως και τον κατά περιοχή αριθμόν ποδοσφαιρικών σωματείων αυτής, αποφασίζει την συγχώνευσιν των περαιτέρω σωματείων, υπό τους ακόλουθους όρους, επί των σκοπώ δημιουργίας ισχυρών αθλητικών οργανισμών… Σωματεία της αυτής κατηγορίας συγχωνευόμενα αντιπροσωπεύονται στη διοίκηση των νέων σωματείων με ίσον αριθμόν μελών. Σωματεία ανωτέρας κατηγορίας συγχωνευόμενα με σωματεία κατωτέρας κατηγορίας αντιπροσωπεύονται με το 60% στην διοίκηση του νέου σωματείου. Ορίζεται προθεσμία τριών μηνών δια την συγχώνευσιν των σωματείων. Για το πρώτο έτος πρόεδρος του σωματείου ορίζεται πρόσωπο κοινής αποδοχής. Εν περιπτώσει διαφωνίας δια παν αφορά την συγχώνευσιν θα τίθεται προς ρύθμισιν στο διοικητικό συμβούλιο της ΕΠΣΑ. Καθόσον αφορά την συμμετοχή των ποδοσφαιριστών των συγχωνευόμενων σωματείων στους αγώνες πρωταθλήματος του εκ της συγχωνεύσεως προερχομένου νέου σωματείου, έχουσιν ισχύν οι διατάξεις του άρθρου 20 των γενικών κανονισμών της ΕΠΟ. Οι ποδοσφαιριστές των συγχωνευόμενων σωματείων παραμένουν υποχρεωτικών στο υπό της συγχωνεύσεως προερχόμενο νέον σωματείον. Τυχόν μη συμμόρφωσις προς τα δια ταύτης παραγγελλόμενα σωματείων τινών, ταύτα δεν θα δύνανται να συμμετάσχουν στο πρωτάθλημα της ΕΠΣ Αθηνών.

Ο ΠΑΟ Καλογρέζας δεν είχε άλλη επιλογή. Και τα προηγούμενα χρόνια, με πρωτοβουλία του δήμαρχου Γιάννη Δομνάκη, είχε γίνει μια προσπάθεια συγχώνευσής αλλά δεν βρήκε πρόθυμα αυτιά και το σχέδιο εγκαταλείφθηκε Αυτή τη φορά όμως οι διοικούντες του βρέθηκαν προ τετελεσμένων γεγονότων και δέχθηκαν την ένωση του ΠΑΟ Καλογρέζας με την άλλη δυνατή ομάδα της περιοχής, τον ΠΑΟ Σαφράμπολης που αγωνιζόταν στη Γ΄Εθνική και την τρέχουσα σεζόν είχε διεκδικήσει την άνοδό της στην Β΄ Εθνική σε αγώνα μπαράζ με τον Αστέρα Ζωγράφου.

Από τη συγχώνευση αυτή προέκυψε μια νέα ομάδα της οποίας ανάδοχος ήταν ο ίδιος ο Ασλανίδης: τη βάφτισε -στην τύχη- Ίκαρο. Η νέα αυτή ομάδα δανείστηκε τα μισά χρώματα από την Καλογρέζα και τα μισά από τη Σαφράμπολη και στελεχώθηκε από ποδοσφαιριστές των δυο ομάδων. Στη δε διοίκηση βρέθηκαν επίσης παράγοντες από τις δυο ομάδες, με γνωστότερους τον Μπάμπη Δαυίδ (στη μεταπολίτευση γενικός γραμματέας της ΕΠΟ) και τον Σταμάτη Παπασταματίου (μετέπειτα έφορος της ΑΕΚ).

Με τα φτερά του Ίκαρου

Ο Ίκαρος, παρά το γεγονός ότι ξεκίνησε τη διαδρομή του από την Α΄ Αθηνών και όχι από τη Β΄ Εθνική, που αγωνιζόταν η Καλογρέζα πριν διαλυθεί, ή έστω από την τότε Γ ΄Εθνική , όπου έπαιζε η Σαφράμπολη, κατάφερε μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα να ανέβει τα σκαλοπάτια και να βρεθεί στη Β΄Εθνική. Τη σεζόν δε 1971-72, με προπονητή τον Τάκη Λουκανίδη, άγγιξε την άνοδο στην Α΄Εθνική, την οποία έχασε στις τελευταίες αγωνιστικές από την Καλαμάτα.

Η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη. Τα επόμενα χρόνια ακολούθησε πτωτική πορεία, γεύτηκε υποβιβασμούς και κατέληξε να συγχωνευτεί το 1978 με τον νεόκοπο Ο.Φ. Ν. Ιωνίας αλλάζοντας ακόμη και όνομα.

Ο ΠΑΟ Καλογρέζας, στο μεταξύ, επανιδρύθηκε το 1975 αλλά δίχως την άλλοτε δυναμική του γρήγορα εκφυλίστηκε και το όνομά του έσβησε μια και καλή από το χάρτη των ποδοσφαιρικών σωματείων όταν το 2001 προχώρησε σε συγχώνευση με δυο άλλα σωματεία της περιοχής, τον Ο.Φ Ν. Ιωνίας (πρώην Ίκαρο) και τον Α.Ο Νεάπολης. Από τη συγχώνευση προέκυψε ο Α.Ο Ν. Ιωνίας που αγωνίζεται σήμερα στην Α΄ Αθηνών κι έχει για έδρα της το «γήπεδο του Ίκαρου» όπως έχει μείνει στη συλλογική μνήμη το δημοτικό στάδιο της πόλης.

*Στοιχεία για το άρθρο αντλήθηκαν από το βιβλίο του Κώστα Χαλέμου «Το ταξίδι του Ίκαρου» – Η φωτογραφία είναι από το βιβλίο του Λουκά Χριστοδούλου «Η Ιστορία των Σωματείων της Ν. Ιωνίας»

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News