Κορωνοϊός: Δύο χρόνια μετά το πρώτο lockdown - Τι χάσαμε, τι κερδίσαμε

H 21η Μαρτίου είναι η πρώτη μέρα της Άνοιξης. H θερμοκρασία ανεβαίνει, τα λουλούδια ανθίζουν, ο κόσμος βγαίνει έξω, οι νέοι (και όχι μόνο…) ερωτεύονται. 

Με αυτή τη διάθεση ξεκίνησε και η Άνοιξη του 2020, στην απαρχή μιας νέας δεκαετίας. Το ανοιξιάτικο mood, δεν άντεξε παραπάνω από μία μέρα. Την αμέσως επόμενη, σαν σήμερα 22 Μαρτίου, η Κυβέρνηση ανακοίνωνε την επιβολή του πρώτου lockdown. Για 15 μέρες. Ο κορωνοϊός, αυτή η πρώτη μάστιγα του 21ου αιώνα, μας έκλεισε όλους στα σπίτια μας, όχι για δύο εβδομάδες, αλλά για δύο μήνες και ξανά για μεγαλύτερο διάστημα τον Νοέμβριο του 2020. Και εξακολουθεί να μας ταλαιπωρεί ακόμα και τώρα, δύο χρόνια μετά.

Λέξεις και φράσεις όπως «κρούσματα», «μάσκες», «οι επόμενες δύο εβδομάδες θα είναι κρίσιμες», συνήθειες όπως η αποστολή sms, το συχνό πλύσιμο των χεριών, η αποφυγή επαφής με άλλους ανθρώπους, πρόσωπα όπως ο Σωτήρης Τσιόδρας, ο Αθανάσιος Εξαδάκτυλος, η Ματίνα Παγώνη και συνέπειες όπως η τηλεργασία, η τηλεκπαίδευση, οι διασωληνώσεις και η πιο μαύρη όλων, οι θάνατοι, περιτριγύριζαν καθημερινά τη σκέψη μας, έγιναν οι εμμονές μας.

Ο αθλητισμός στην καραντίνα

Ο αθλητισμός δεν έμεινε έξω από τη σφαίρα επιρροής του κορωνοϊού. Τα πρωταθλήματα και οι αγώνες διακόπηκαν, αναβλήθηκαν, δεν έγιναν ποτέ. Οι προπονήσεις σταμάτησαν, η αθλούμενη νεολαία κλείστηκε στο σπίτι της, ο διεθνείς διοργανώσεις ολοκληρώθηκαν κακήν-κακώς κουτσουρεμένες, οι Ολυμπιακοί Αγώνες και το Euro δεν έγιναν ποτέ. Ολάκερη η αθλητική βιομηχανία κατέρρευσε με το έμψυχο δυναμικό της σε περιορισμό, χωρίς φιλάθλους, με μηδενικά έσοδα, δίχως προοπτική.

Ο φόβος κυριάρχησε, η αβεβαιότητα για το αύριο έγινε η καθημερινή μας αγωνία, θαρρείς και γίναμε εμείς οι πρωταγωνιστές ενός reality, ενός πειράματος, πιο τρομακτικού και «μαύρου» από την πλέον ευφάνταστη δυστοπική κινηματογραφική ταινία ή σειρά.

Σε έναν λαό σαν τον δικό μας και σε μια χώρα με τόσες φυσικές ομορφιές και αυτόν τον απίστευτο καιρό, το lockdown έμοιαζε και ήταν σαν στέρηση της ελευθερία μας, της ανεξαρτησία μας από έναν άγνωστο, αόρατο εχθρό. Κι αυτό μακροπρόθεσμα μαύρισε τις ψυχές μας, σκοτείνιασε τον ουρανό μας.

Ο κορωνοιός σήμερα

Δύο χρόνια μετά, ο κορωνοϊός δεν έχει φύγει από τη ζωή μας, ούτε πρόκειται. Όμως, πλέον δεν είναι το ίδιο τρομακτικός, τόσο θανατηφόρος όσο το 2020. Υπάρχει το εμβόλιο, τα φάρμακα, η αυτοπροστασία που έγινε συνήθεια, ως η ασπίδα προστασίας μας.

Ο αθλητισμός ξαναβρήκε γρήγορα τα «πατήματά» του, σαν ένα καμένο χωράφι που πετάει ξανά πρασινάδα, που βλέπεις πάλι τα λουλούδια να ανθίζουν, να δίνουν χρώμα στο τοπίο. 

Αυτή η διετής ταλαιπωρία άφησε πίσω της κατάλοιπα, άλλα προς όφελός μας, κι άλλα που επηρέασαν τη στάση μας απέναντι στη ζωή. Πλέον, δείχνουμε μεγαλύτερη προσοχή στις συναναστροφές μας, η χώρα τρέχει με πιο γρήγορους ρυθμούς προς στην ηλεκτρονική εποχή, απαλλαχτήκαμε από χρονοβόρες καθημερινές συνήθειες. Ωστόσο, χάσαμε τη συχνότητα και τη θέρμη της καθημερινής μας επαφής με τον συνάνθρωπο, η εκπαίδευση μπήκε στο «γύψο» και ατα παιδιά μας ακόμα πληρώνουν το τίμημα, χάσαμε και εξακολουθούμε να θρηνούμε την απώλεια συνανθρώπων μας.

Ο κορωνοϊός δεν μας εγκατέλειψε. Μπορεί να ξεμπερδέψαμε με τα lockdown, την αβεβαιότητα, να πήραμε τις ζωές μας πίσω, αλλά είδαμε πόσο εύθραυστος είναι ο κόσμος που έχουμε δημιουργήσει, πώς μπορεί ένας ιός, πιο πρόσφατα ένας ή και περισσότεροι πολιτικοί ηγέτες και παλαιότερα μια κάστα τραπεζιτών και οικονομικών μεγιστάνων να ανατινάξουν όλα όσα έχουμε μοχθήσει μια ζωή για να αποκτήσουμε.

Γι’ αυτό χαρείτε τη ζωή, απολαύστε τις μικρές καθημερινές συνήθειες, χαρείτε τον έρωτα, τον αθλητισμό, αφήστε τα μίση και τα πάθη στην άκρη. Ήρθε η Άνοιξη, χωρίς lockdown, δίχως περιορισμούς. Ας τη χαρούμε. 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News