Ο τελικός της ντροπής: Ίσως αν η πέτρα είχε χτυπήσει στο κεφάλι τον Πέρεθ, κάποιος να είχε παραιτηθεί!

Δείτε, σας παρακαλώ τα φωτογραφικά καρέ που ακολουθούν και παρατηρήστε το πρόσωπο του αγανακτισμένου, οργισμένου, ενδεχομένως και τρομοκρατημένου Χουάνκαρ, τη στιγμή που αντιλαμβάνεται ότι το αντικείμενο που είχε προσγειωθεί δίπλα στα κεφάλια των ποδοσφαιριστών του Παναθηναϊκού ήταν μια μυτερή, φονική πέτρα!

Έχουν περάσει σχεδόν 48 ώρες από έναν ακόμη τελικό της ντροπής στην σύγχρονη ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου και θαρρείς και δεν συνέβη απολύτως τίποτα το βράδυ του Σαββάτου στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας. Όλοι όσοι ήταν υπεύθυνοι για αυτό το αίσχος που ζήσαμε παραμένουν κανονικότατα στις θέσεις τους και απολαμβάνουν αμέριμνοι το καφεδάκι τους σε κάποιο γραφείο είτε στο Πάρκο Γουδή, είτε στο Αρχηγείο της Ελληνικής Αστυνομίας, είτε σε κάποιο Υπουργείο.

Γυρίζω, λίγο το χρόνο πίσω, στην αποφράδα 1η Φεβρουαρίου που ο Άλκης Καμπανός έφυγε από τη ζωή δολοφονημένος σε ένα πεζοδρόμιο της Θεσσαλονίκης και θυμάμαι τον γενικό συναγερμό που είχε σημάνει σε όλους τους αρμόδιους φορείς. Η Ελληνική Αστυνομία είχε εξαπολύσει ανθρωποκυνηγητό για να βρει τους δράστες. Η μία μετά την άλλη οι Ποδοσφαιρικές Ανώνυμες Εταιρίες εξέδιδαν δακρύβρεχτες ανακοινώσεις. Το ένα μετά το άλλο τα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου παρελαύναν από τα κανάλια και εξέφραζαν «οργισμένοι και αγανακτισμένοι» τη βούληση της ελληνικής κυβέρνησης να πατάξει το φαινόμενο του χουλιγκανισμού και να οδηγήσει το μαχαίρι στο κόκκαλο.

Που είναι σήμερα όλοι όσοι την 1η Φεβρουαρίου έδιναν εγγυήσεις ότι θα παταχθεί το φαινόμενο του χουλιγκανισμού στην Ελλάδα; 

Που είναι, αλήθεια, όλοι αυτοί οι κύριοι σήμερα; Που έχουν χαθεί; Τι έπρεπε να συμβεί, δηλαδή, για να ζητηθούν ευθύνες και να υπάρξει έστω μια παραίτηση για λόγους ευθιξίας απ’ όσους είναι υπεύθυνοι για την ντροπή του τελικού;

Μήπως, τελικά, έπρεπε η δολοφονική πέτρα που πετάχτηκε προς τους παίκτες του Παναθηναϊκού να έχει βρει το στόχο της και να έχει ρίξει αιμόφυρτο στο χορτάρι, είτε τον Πέρεθ, είτε κάποιον συμπαίκτη του; Τελικά σε αυτή τη χώρα της απόλυτης υποκρισίας, πρέπει να υπάρξει κάποιος νεκρός ή κάποιο θύμα για να ασχοληθούμε σοβαρά με ένα τόσο σοβαρό πρόβλημα, όπως η οπαδική βία; Έπρεπε να μείνει στον τόπο ο Πέρεθ ή ο Αϊτόρ ή να μεταφερθούν  επειγόντως σε κάποιο νοσοκομείο για να επέμβει ο Πρωθυπουργός, ή ο Υπουργός Δημόσιας Τάξης (όπως το είχαν πράξει με το φόνο του Άλκη Καμπανού) και να απαιτήσει παραιτήσεις των υπευθύνων;

Όχι, ό,τι είχα να γράψω για την Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία, τα έγραψα το βράδυ του Σαββάτου κατά τη διάρκεια του τελικού. Άλλωστε δεν έχω καμία απολύτως ψευδαίσθηση για το ρόλο και την αποστολή όσων βρίσκονται στο Πάρκο Γουδή. Θα συνιστούσε, λοιπόν, έκπληξη μεγατόνων αν υπήρχε έστω και ένας παράγοντας της ηγεσίας του ελληνικού ποδοσφαίρου, να υποβάλλει την παραίτησή του μετά τον τελικό.

Πρέπει να θρηνήσουμε και κάποιον νεκρό ποδοσφαιριστή σε κάποιο γήπεδο; 

Με τους υπόλοιπους, όμως, τι γίνεται; Με την Ελληνική Αστυνομία που για πολλοστή φορά δεν έκανε τη δουλειά της σε ένα ποδοσφαιρικό γήπεδο, όλα καλά; Με την Ελληνική Αστυνομία που επέτρεψε να εισέλθουν στις εξέδρες του Ολυμπιακού Σταδίου πέτρες, κοτρόνες, φωτοβολίδες και πάσης φύσεως πολεμοφόδια, θα ασχοληθεί ποτέ κανένας Υπουργός; Ή θα πρέπει πρώτα να θρηνήσουμε και κάποιον νεκρό ποδοσφαιριστή για να το πράξει;

Ο ίδιος ο Έλληνας πρωθυπουργός ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο προκάτοχός του και αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Αλέξης Τσίπρας (που βρισκόταν, μάλιστα, στο γήπεδο), ο υπουργός Ανάπτυξης, Άδωνις Γεωργιάδης, που επίσης ήταν αυτόπτης μάρτυρας όσων συνέβησαν στο ΟΑΚΑ, όλοι οι υπουργοί και πολιτικοί (ανεξαρτήτως κομματικής ταυτότητας) που έζησαν από κοντά έναν ακόμη τελικό της ντροπής, αισθάνονται περήφανοι που η δική τους (μας) χώρα είναι η μοναδική… Μπανανία της πολιτισμένης Ευρώπης που εδώ και πολλά χρόνια αδυνατεί να διοργανώσει έναν τελικό γιορτή για τους πολίτες της;  

Ειλικρινά, σχεδόν 48 ώρες μετά απ’ όσα συνέβησαν το βράδυ του Σαββάτου δεν ξέρω πλέον τι με εξοργίζει περισσότερο. Η ανικανότητα όσων συμμετείχαν με τον ένα ή τον άλλον τρόπο στο σχέδιο διεξαγωγής του τελικού ή η υποκρισία όσων έπρεπε εδώ και δύο μέρες να απαιτούν τις παραιτήσεις τους.  

Τελικά, λίγα εκατοστά είναι αρκετά σ’ αυτή τη χώρα για να διαμορφώνουν τις αποφάσεις όσων ορίζουν τις τύχες της ζωής των Ελλήνων πολιτών. Όσα εκατοστά απείχε η φονική πέτρα από το κεφάλι του Πέρεθ και των υπόλοιπων ποδοσφαιριστών του Παναθηναϊκού. 

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News