Εθνική Ελλάδος: Ο Πογιέτ πέτυχε σε 85 μέρες όσα δεν κατάφερε ο Φαν τ’ Σχιπ σε… 850!

Από τις 31 Ιουλίου του 2019, μέρα που ανακοινώθηκε η πρόσληψη του Τζον Φαν τ’ Σχιπ από την Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία, μέχρι τις 26 Νοεμβρίου 2021 που ο ίδιος γνωστοποίησε μέσω social media τη μη συνέχιση της παρουσίας του στον πάγκο της εθνικής μας ομάδας, μεσολάβησαν 850 μέρες.

Με τον Γκουστάβο Πογιέτ να διαδέχεται τον Ολλανδό στις 11 Φεβρουαρίου οι ουσιαστικές μέρες εργασίας του Ουρουγουανού στα νέα του καθήκοντα δεν ξεπερνούν τις 85. Το ένα δέκατο, δηλαδή, της θητείας του προκατόχου του.

Προσέξτε, ακόμη και τις μέρες του απόλυτου ποδοσφαιρικού παραλογισμού που βίωνε η εθνική μας στα χέρια του Φαν τ’ Σχιπ (στοιχείο για το οποίο είχαμε συζητήσει ουκ ολίγες φορές κι εδώ στο sportday.gr με διαδοχικά άρθρα) ουδέποτε υποτίμησα τη συμμετοχή του πρώην ομοσπονδιακού τεχνικού στην βελτίωση του κλίματος των αποδυτηρίων της εθνικής ομάδας. Στο νοικοκύρεμα και την δημιουργία οικογενειακού κλίματος στα αποδυτήρια, ο Φαν τ’ Σχιπ πήρε άριστα και σε αυτό το επίπεδο, προετοίμασε το έδαφος για να έχει άμεσα αποτελέσματα ένας κανονικός προπονητής όπως ο Γκουστάβο Πογιέτ. Γιατί ακόμη και σήμερα επιμένω να υποστηρίζω ότι καθ’ όλη τη διάρκεια της προπονητικής του διαδρομής ο Φαν τ’ Σχιπ είχε επιβεβαιώσει ουκ ολίγες φορές ότι είναι ένας κάτω του μετρίου τεχνικός (και πολύ επιεικής μου μοιάζει ο όρος που χρησιμοποιώ).

Τελικά ο Φαν τ’ Σχιπ απλά… δεν ήταν καλός προπονητής!

Μην κοιτάτε που ένα ολόκληρο επικοινωνιακό σύστημα προσπαθούσε να βαφτίσει «εχθρούς του ελληνικού ποδοσφαίρου» όσους επισημαίναμε τα αυτονόητα, τα προφανή, αναφέροντας ότι ο Ολλανδός κακοποιούσε αγωνιστικά την εθνική μας ομάδα και επιδιδόταν σε σκυταλοδρομία παράλογων και προκλητικών, για τον κοινό νου, επιλογών.

Να είναι καλά ο Γκουστάβο Πογιέτ που όχι μόνο επανέφερε τη λογική στην εθνική μας ομάδα, αλλά ταυτόχρονα γελοιοποίησε και όλους όσοι είχαν αναδείξει σε «θεό της προπονητικής» και «αναγεννητή του ελληνικού ποδοσφαίρου» τον Τζον Φαν τ’ Σχιπ, μόνο και μόνο για να προστατεύσουν την «ιερή αγελάδα» που ονομαζόταν Βαγγέλης Γραμμένος και όσους τον επέλεξαν να ηγηθεί της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας. Πως αλλιώς, βλέπετε, μπορούσε να δικαιολογηθεί μια επιεικώς αστεία πρόσληψη όπως αυτή ενός γυρολόγου προπονητή που δεν είχε να επιδείξει μισή επιτυχία στην καριέρα του, είχε δει την ίδια του τη χώρα να τον αξιολογεί ως μη ικανό να αναλάβει τις τύχες ακόμη και μικρομεσαίων ολλανδικών ομάδων και τελικά τον είχε στείλει στην… Αυστραλία να βρει δουλειά;

Ήρθε ο Πογιέτ και επέστρεψε το αυτονόητο και η ποδοσφαιρική λογική

Να είναι καλά, λοιπόν, ο Πογιέτ που μέσα σε 85 μέρες επιβεβαίωσε ότι ούτε εχθροί της ΕΠΟ ήμασταν όσοι ασκούσαμε κριτική στον Φαν τ’ Σχιπ, ούτε εμπαθείς, ούτε… τρελοί! Τα προφανή ζητούσαμε να υλοποιηθούν από τον ομοσπονδιακό τεχνικό. Τα απολύτως λογικά!

Γιατί είναι απολύτως λογικό να είναι χτισμένη η λειτουργία της εθνικής μας ομάδας πάνω στις ικανότητες διεθνών που ξεχωρίζουν σαν την μύγα μες στο γάλα με το ταλέντο τους και εκτοξεύουν την καριέρα τους.

Γιατί ήταν εντελώς παράλογο να απενεργοποιεί ο ίδιος ο ομοσπονδιακός προπονητής ένα «πυρηνικό όπλο» όπως ο Κώστας Τσιμίκας, είτε λέγοντας δημόσια ότι ο Γιαννούλης είναι καλύτερος ποδοσφαιριστής, είτε μετακινώντας τον άσο της Λίβερπουλ σε θέση στόπερ, είτε αφήνοντάς τον ολοκληρωτικά εκτός ενδεκάδας.

Γιατί είναι απολύτως λογικό μια εθνική ομάδα που έχει στη φύση της το αμυντικό DNA να χτίζει κάθε αγωνιστικό της στιλ, επενδύοντας αρχικά στο αμυντικό της φίλτρο.

Γιατί ήταν εντελώς παράλογο να προσπαθεί οποιοσδήποτε προπονητής να επιχειρεί να επιβάλλει στην εθνική Ελλάδος να παίζει ένα ποδόσφαιρο… αλάνας που δεν ταιριάζει ούτε στο ρόστερ που διαθέτει, ούτε στη φιλοσοφία που της χάρισε τις μεγαλύτερες επιτυχίες της ιστορίας της.

Γιατί είναι απολύτως λογικό να υπάρχει στον πάγκο μιας εθνικής ομάδας ένας προπονητής που θα διαθέτει ικανότητα να παρεμβαίνει στα παιχνίδια και να βοηθάει τους παίκτες του με τις αλλαγές του.

Ήταν εντελώς παράλογο να υπάρχει στον πάγκο ένας προπονητής που στα περισσότερα παιχνίδια της ομάδας έκανε περισσότερο κακό με τις παρεμβάσεις και έριχνε το ρυθμό με τις αλλαγές του.

Όπως πολύ σωστά είπε και ο Γιώργος Μασούρας μετά το τέλος της νίκης επί του Κόσοβου, κι όπως επεσήμαναν με περίσσεια ειλικρίνεια όλοι οι Έλληνες διεθνείς, η άνοδος στη δεύτερη κατηγορία του Nations League δεν αποτελεί λόγο για… εθνικούς πανηγυρισμούς. Το αυτονόητο πράξαμε!

Ωστόσο, κάθε φορά που πέφτεις, το πρώτο πάτημα για να πατήσεις ξανά γερά στα πόδια σου και να σηκωθείς από το έδαφος είναι και το πιο σημαντικό. Και η εθνική μας πατάει ξανά γερά στα πόδια της γιατί επιτέλους έχει ξανά στον πάγκο έναν κανονικό προπονητή! Έναν ομοσπονδιακό τεχνικό που μέσα σε μόλις 85 μέρες μας θύμισε ότι το μόνο που χρειάζονταν οι Έλληνες διεθνείς για να ανοίξουν ξανά τα φτερά τους ήταν λίγη λογική στο χορτάρι. Λίγη λογική που τόσο πολύ μας είχε λείψει τα προηγούμενα χρόνια!

 

 

 

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News