Ολυμπιακός – Μονακό: Το χειροκρότημα της πίστης ότι… θα τα ξαναπούμε στο ΣΕΦ!

Τελικά στο ερώτημα αν η Μονακό μπορούσε να γίνει… Σιένα, η απάντηση αποδείχτηκε καταφατική. Όπως ακριβώς είχε συμβεί το 2011 στο ιστορικό δεύτερο παιχνίδι της σειράς με την ιταλική ομάδα, έτσι και το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής οι Μονεγάσκοι αναχώρησαν από το Φάληρο για την πατρίδα τους με το πολύτιμο πλεονέκτημα της έδρας στις αποσκευές τους.

Και οφείλουμε άπαντες να τους βγάλουμε το καπέλο για το κατόρθωμά τους! Το άξιζαν, το πάλεψαν πολύ και κατάφεραν να σταθούν στα πόδια τους με καθαρό μυαλό και αποφασιστικότητα, παρά το γεγονός ότι είχαν να σκαρφαλώσουν ένα ολόκληρο βουνό για να τα καταφέρουν.

Η ομάδα του Ομπράντοβιτς επιβεβαίωσε στο παρκέ με εκκωφαντικό τρόπο τη δυναμική που είχε αναπτύξει στο δεύτερο γύρο της regular season και παρά το γεγονός ότι δεν διαθέτει το ειδικό βάρος της φανέλας μιας Ρεάλ, μιας ΤΣΣΚΑ, ή μιας Μακάμπι κατάφερε να αποδράσει από την πιο δύσκολη έδρα της φετινής Ευρωλίγκας βασιζόμενη σε όλα τα στοιχεία εκείνα που την έκαναν να ξεχωρίζει όλους τους προηγούμενους μήνες.

Ιδιαίτερα η ψυχραιμία των παικτών της στη δεύτερη περίοδο και η παροιμιώδης ευστοχία τους σε τέσσερα buzzer beater εν μέσω εκκωφαντικών αποδοκιμασιών αρκούσε για να τους παραδεχτείς! Κι όταν άρχισε να παίρνει μπρος ο Μάικ Τζέιμς από την τρίτη περίοδο το ποτάμι δεν γύριζε πλέον πίσω!

Πόσο εύκολο είναι να κερδίσει οποιαδήποτε ομάδα τον φετινό Ολυμπιακό τρεις φορές σε μία εβδομάδα; 

Πόσο πολύ αλλάζει το 1-1 πλέον τη σειρά; Σε μεγάλο βαθμό, αλλά δεν νομίζω ότι τελικά θα διαφοροποιήσει την ταυτότητα της ομάδας που θα ταξιδέψει στο Βελιγράδι. Όσο δύσκολο είναι για οποιαδήποτε ομάδα να κερδίσει και τα δύο πρώτα παιχνίδια μιας σειράς στην έδρα της (δείτε τι έπαθε η Μπαρτσελόνα από την Μπάγερν), αλλά τόσο δύσκολο θεωρώ πως είναι να βρεθεί ομάδα της φετινής Euroleague που θα κερδίσει σε διάστημα μιας εβδομάδας τρεις διαδοχικές φορές τον φετινό Ολυμπιακό. Πραγματικά, μου μοιάζει εξαιρετικά δύσκολο. Αν τα καταφέρει η Μονακό στο Πριγκιπάτο, μαγκιά της!

Αίσθησή μου είναι ότι οι «ερυθρόλευκοι» θα καταφέρουν τουλάχιστον να φέρουν ξανά τη σειρά στο σπίτι τους, κερδίζοντας το ένα από τα δύο παιχνίδια στο γραφικό “Gaston Medecin”. Όσοι πίστευαν ότι θα έχουν εύκολο έργο, κατάλαβαν με τον πλέον σκληρό τρόπο το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής πόσο πολύ πρέπει να παλέψουν για τα καταφέρουν.

Στις σειρές πέντε διαδοχικών αγώνων οφείλεις να ξεπερνάς άμεσα τόσο τις επιβλητικές νίκες, όσο και τις βαριές ήττες, να σηκώνεσαι στα πόδια σου και να αντεπιτίθεσαι. Οι παίκτες του Ολυμπιακού τόνιζαν μετά το θρίαμβο του πρώτου αγώνα ότι περίμεναν το ξύλο και την αντίδραση των Γάλλων στο δεύτερο παιχνίδι της σειράς. Είναι σίγουρο ότι και ο Ομπάντοβιτς με τους δικούς του αθλητές θα είναι απόλυτα προετοιμασμένοι για την αντίδραση που θα βγάλουν οι «ερυθρόλευκοι» στο δικό τους σπίτι.

Το υπέροχο χειροκρότημα των φίλων του Ολυμπιακού και η πίστη στην ομάδα

Έχουμε μπροστά μας δύο ή τρεις ακόμη συγκλονιστικές μονομαχίες. Ας ελπίσουμε ότι θα είναι τρεις. Γιατί σε πέμπτο ματς στο ΣΕΦ νομίζω ότι και οι… Μπακς του Γιάννη δεν θα είχαν καμία απολύτως τύχη!

Γιατί άλλες χρονιές ο κόσμος θα είχε αδειάσει το Ειρήνης και Φιλίας από τις αρχές του δευτέρου ημιχρόνου. Απέναντι στη Μονακό έμειναν σχεδόν όλοι στη θέση τους μέχρι το τέλος, δεν σταμάτησαν να χειροκροτούν και να τραγουδούν «Θρύλε μπορείς, μπορείς να προκριθείς». Είναι κι αυτό ένα δείγμα της εμπιστοσύνης των «ερυθρόλευκων» φιλάθλων στο υπέροχο δημιούργημα του Γιώργου Μπαρτζώκα. Ή αν προτιμάτε ήταν ένα μήνυμα… «σας περιμένουμε ξανά σε δύο εβδομάδες στο ΣΕΦ»! 

ΥΓ: Για τους λιγοστούς φίλους του Ολυμπιακού που έφυγαν από τις θέσεις τους πριν τελειώσει το παιχνίδι, σε μια στιγμή που η ομάδα είχε όσο ποτέ ανάγκη το χειροκρότημα και τη στήριξή τους, τι να πω; Αφού δεν θέλουν να πήζουν στην κίνηση, στο πέμπτο ματς… μπορούν να καθίσουν αναπαυτικά στις τηλεοράσεις τους!

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News