Ολυμπιακός: Αγαπημένε μου Γιώργο, σε ζηλεύω

Ο Γιώργος Πρίντεζης θα κάνει την εμφάνισή του στο -πιθανότατα- τελευταίο Final Four της καριέρας του με τον Ολυμπιακό και το sportday.gr καταγράφει τι γράμμα θα του έστελνε ο… άπειρος 24χρονος εαυτός του από το 2009 (όταν στο Βερολίνο αγωνίστηκε για πρώτη φορά στο διήμερο γιορτής της Euroleague) για να του μεταφέρει πόσο τον ζηλεύει.

«Αγαπημένε μου Γιώργο,

Κοιτάζω πάλι μέσα στον καθρέπτη και προσπαθώ να καταλάβω αν όντως αλλάξαμε τόσο πολύ όσο μας λένε. Να σου πω την αλήθεια ζηλεύω αρκετά αυτό που αντικρίζω. Θυμάσαι τότε που ήσουν παιδί και είχες έναν τοίχο γεμάτο από αφίσες που πίσω τους έκρυβαν τα χιλιάδες σου όνειρα; Άραγε πώς είναι να τους δείχνεις ότι τα όνειρα είναι απλώς ένας τρόπος για να οριοθετείς τους στόχους σου;

Ζηλεύω Γιώργο γιατί όταν βρέθηκα στη θέση σου δεν ήμουν έτοιμος και ας είχα τυφλή εμπιστοσύνη στις δυνατότητές μου. Δεν μπορούσα να βρίσκομαι στην πεντάδα που θα έκρινε ένα παιχνίδι και το να νιώθεις τη φλόγα να σου σιγοκαίει την καρδιά από τον πάγκο είναι επίπονο και σε τρώει. Στην αρχή τα πόδια σου τρέμουν και χάνεις τον έλεγχο, είσαι απλά παγιδευμένος στο κορμί σου. Ο Λιν καθυστέρησε, ο Γιάννης αστοχεί. Θεέ μου τι πήγε λάθος;

Ζηλεύω που μετά από μόλις τρία χρόνια κατάφερες να υπερβείς βουνά, να τους αποδείξεις πως αξίζεις να βρίσκεσαι εκεί. Εγώ τότε δεν είχα προλάβει να δουλέψω όσο εσύ και να αρπάξω την ευκαιρία. Από τη στιγμή που έπιασες την μπάλα στα χέρια θα έκανες κάτι μοναδικό, δεν είχες άλλη επιλογή. Ο ήρωας από τον μοιραίο απέχουν μόλις μερικά εκατοστά, αλλά ξεχωρίζουν στο πλήθος για το βάρος της ευθύνης. Πώς το έβαλες αυτό το πεταχτάρι ρε φίλε, στο Βερολίνο δεν μπορούσα να το φανταστώ.

Ζηλεύω που δεν ήσουν απλά ο άνθρωπος της μίας στιγμής. Το ξέρω ότι μόχθησες πολύ περισσότερο από άλλους που είχαν πολλαπλάσιο το ταλέντο σου, αλλά δεν μπορούν να λένε στα παιδιά τους πως ήταν κορυφαίοι σε αυτό που έκαναν. Δεν ήταν μία και δύο αυτές οι φορές, αλλά εβδομάδες ατελείωτες που πέρασες το βράδυ σου κάνοντας χίλια σουτ με κάθε χέρι για να μην προλαβαίνουν το «πεταχτάρι» σου.

Σε ζηλεύω ακόμα και για το κορμί σου, τις αμυχές από τις μάχες που έδωσες, ακόμα και τους πόνους σου. Και αυτό γιατί ο κόσμος το αναγνωρίζει, αφού είσαι αυτός που παίρνει το πιο ζεστό χειροκρότημα μόνο με την εμφάνισή σου. Δεν υπάρχει πλέον Βασίλης, είσαι μόνος στη σκηνή, να κουβαλάς ξανά το βάρος.

Τώρα πιθανότατα δε χρειαστεί να βάλεις εσύ το φινάλε, αλλά σε ζηλεύω γιατί η διαδρομή σου ολοκληρώθηκε, ακόμα και αν τις ώρες αυτές δεν το καταλαβαίνεις ή ίσως και να το χεις καταλάβει. Η σκέψη σου είναι στον στόχο, να βοηθήσεις την ομάδα όσο μπορείς για να το πετύχει, αλλά τώρα δεν είναι ανάγκη να σουτάρεις πάλι στο τέλος. Σε ζηλεύω που έχεις τον Σάσα και απλώς τον συμπληρώνεις για ό,τι αυτός χρειαστεί. Ίσως θυμάσαι πως εσύ και εγώ δεν είχαμε τέτοια πολυτέλεια.

Βλέπω από απόσταση τον τρόπο που σε κοιτάζουν όταν τους μιλάς. Σεβασμός, δέος, κατανόηση και πίστη πως θα τους μεταφέρεις κάτι σωστό, όπως κάποτε σε εμένα ο Θοδωρής και λίγο αργότερα ο Βασίλης.

Αν με βλέπεις στον καθρέπτη σου και εσύ, πάει να πει πως ο κύκλος έχει ολοκληρωθεί. Αυτό το τραγούδι μπορεί να είναι το τελευταίο, όμως είναι για εσένα. Μιλάει για αυτούς που μένουν πάντα παιδιά, μιλάει για θυσίες και για σταυρούς, για αυτό κοίτα να το ζήσεις και να μην το ξεχάσεις ποτέ. Να μη λυπηθείς, ούτε να δακρύσεις και να στεναχωρηθείς όπως εγώ τότε και θα είμαστε όλοι εκεί δίπλα σου στον πάγκο. Μην ανησυχείς, εμένα δε θα με γνωρίσουν, όχι γιατί δεν έπαιζα όσο εσύ, αλλά γιατί δεν πρόλαβα να χαράξω στιγμές ανεξίτηλες στις μνήμες τους. Άλλοι σε βλέπουν και θυμούνται την Πόλη, άλλοι το ΟΑΚΑ, σίγουρα έχουν πανηγυρίσει καλάθι σου, έχουν κλάψει για την απουσία σου. Εγώ σε θυμάμαι γιατί κάθε φορά που σε βλέπω σε ευχαριστώ. Σε ευχαριστώ που έγινες αυτό που κάποτε τόλμησα να ονειρευτώ αλλά δεν ήξερα πώς να το πετύχω.

Καλή τύχη στο Βελιγράδι Γιώργο»

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News